Effect van de direct superieure benadering versus de posterolaterale benadering op de ganganlyse na een totale heup prothese*

De Totale Heup Arthroplastiek (THA) is een van de meest succesvolle
orthopedische operaties. Doel van de operatie is het wegnemen van de pijn en
functiebeperking samenhangend met een coxartrose, waardoor patiënten weer
zelfstandig kunnen functioneren. De klinische resultaten van de minimaal
invasieve technieken op deze uitkomstmaten wisselen echter. Zo laten
verschillende studies met verschillende minimale invasieve benaderingen
nauwelijks significante verschillen zien met betrekking tot het looppatroon in
de latere herstelfasen. Als er überhaupt sprake is van significante
verschillen, dan worden deze aangetoond in de vroege fase na de THA.
In de afgelopen jaren zijn er verschillende nieuwe minimaal invasieve
technieken ontwikkeld om de THA uit te voeren. Doel van deze minimaal invasieve
benaderingen is het beperken van de spierschade tijdens de THA, waardoor de
postoperatieve pijn minder zou zijn en het postoperatieve herstel sneller zou
verlopen.
Een van de nieuwste minimaal invasieve technieken is de Direct Superior
Approach (DSA). Dit is een weefselsparende posterieure benadering waarbij in
vergelijking met de standaard Postero-Lateral Approach (PLA) de tractus
iliotibialis intact wordt gelaten. In theorie zou door deze benadering de
postoperatieve pijn minder, en het functioneel herstel met betrekking tot het
gaan sneller moeten zijn. Dit is tot op heden echter niet onderzocht.

Primaire doelstelling:
Beoordelen of er in de vroege fase na THA een meetbaat verschil is in de GRF
met betrekking tot het gaan tussen de DSA en de PLA.

Secundaire doelstelling
Aantonen of er verschillen in parameters aanwezig zijn vanuit de ganganalyse
uitgevoerd met behulp van de GRAIL tussen de DSA en PLA bij THA.

Er wordt gestart met het in kaart brengen van enkele demografische gegevens.
Als patiënten op basis van de in/exclusie criteria in aanmerking komen worden
ze benaderd voor de studie. Na informed consent worden ze gerandomiseerd in de
PLA of DSA groep. Patiënten worden gerandomiseerd op basis van loting waarbij
de onderzoeker en patiënt niet weet welke behandeling is ondergaan.

De operateurs zijn in beide groepen gelijk. Sinds 2 jaar worden beide
benaderingen gebruikt. De operateurs die de DSA uitvoeren, doen zowel de
DSA-benadering als ook de standaard posterieure benadering op regelmatige
basis. In een eerdere analyse is aangetoond dat de DSA benadering veilig en
zonder learning curve is geïntroduceerd in het Amphia Ziekenhuis.
De operateurs die in deze studie de ingreep uitvoeren doen beide procedures
regelmatig en hebben hier al langere tijd ervaring mee zonder effect van een
learning curve. Aangezien beide benaderingen door dezelfde orthopedisch
chirurgen toegepast zullen worden in dit onderzoek is er geen invloed van
behandelaar/orthopedisch chirurg.

Na 4, 8 en 12 weken postoperatief zal er een ganganalyse worden verricht op de
GRAIL. Deze metingen zijn niet standaard en worden dus puur omwille van dit
onderzoek uitgevoerd. Verder worden er in de reguliere zorg standaard
vragenlijsten afgenomen preoperatief en postoperatief na 3 maanden.

De risico*s voor de patiënten bij deelname aan deze studie zijn verwaarloosbaar
klein. Beide benaderingen voor de heupoperatie worden momenteel als *usual
care* toegepast. Het lopen op de loopband brengt niet meer risico*s met zich
mee dan de bewegingen die ze in het dagelijks leven uitvoeren, ook in de fase
kort na de THA operatie. Ter illustratie: patiënten worden doorgaans
gestimuleerd om enkele uren na de operatie al op het been te gaan staan en een
groot deel van de patiënten gaat dezelfde dag of de dag erna al naar huis in de
wetenschap dat het lopen goed gaat. De totale meting met behulp van de GRAIL
zal ongeveer 60 minuten in beslag nemen, waarbij slechts 10-15 minuten wordt
gelopen. Tijdens de ganganalyse zullen zij op een snelheid van 3km/h op een
loopband lopen, waarbij ze vast zitten in een valharnas. Deze snelheid is
gekozen omdat deze voor iedereen gemakkelijk te behalen is en dus geen
belemmering zal vormen. Zij krijgen de instructie (met name relevant op 4
weken) om liever niet aan de handgrepen vast te houden, enkel wanneer zij zich
angstig/instabiel voelen. Tevens brengt de obstacle avoidance taak binnen de
GRAIL nagenoeg geen risico*s met zich mee, aangezien het hier slechts om
lichtprojecties gaat. Het stappen op zo*n obstakel zal dus geen verdere
gevolgen met zich meebrengen.

Voordelen voor patiënten aan deelname zijn er niet aantoonbaar, behalve dan dat
de patiënt misschien iets actiever betrokken is bij het herstel na de operatie
wat mogelijk voordelen biedt.