Ajmaline provocatie in vroeg herkenning van aritmogene cardiomyopathie

Aritmogene cardiomyopathie is een erfelijke genetische hartspierziekte. Er is
sprake van cardiale desmosoom dysfunctie en vervetting van de hartspier. De
eerste presentatie van patiënten met aritmogene cardiomyopathie gaat dikwijls
gepaard met kamerritmestoornissen of plotse hart dood. Er is sprake van
wisselende penetrantie van het fenotype. Momenteel zijn de mogelijkheden zijn
de screeningstechnieken tot vroege herkenning van beginnende aritmogene
cardiomyopathie onvoldoende. Dit is een ernstige situatie gezien progressie van
asymptomatische mutatie dragers naar een vroeg stadium van cardiomyopathie
gepaard kan gaan met deze ernstige kamerritmestoornissen.

Verschillende studies hebben aan aangetoond dat desmosoom dysfunctie ook een
negatieve werking heeft op de functie van de natriumkanalen in de hartspier. In
eerder verrichte echocardiografie en cardiale MRI studies blijkt het
subtricuspidale gebied van de rechter kamer de eerste tekenen van aritmogene
cardiomyopathie te laat zien. Wij denken dat door middel van het toedienen van
een kortwerkende natrium kanaal blokker elektrische dysfunctie van aangedane
hartspier gebieden tijdelijke uitvergroot zal worden. En dit door middel van
electrocardiographic imaging in beeld gebracht kan worden. Wellicht zou deze
techniek gebruikt kunnen worden om de mutatiedragers die aritmogene
cardiomyopathie gaan ontwikkelen eerder te herkennen. Op deze manier zouden
ritmestoornissen of plotse hartdood voorkomen kunnen worden.

Het beschrijven van de verschillen in activatietijden tijdens ajmaline
toediening van verschillende gebieden van de hartspier in patiënten met
aritmogene cardiomyopathie en asymptomatische mutatie dragers van PKP2 en PLN
genen.

Een multicentrum, diagnostisch onderzoek en cohort studie.
T0. Inclusie van patiënten ((1) patienten met aritmogene cardiomyopathie, (2)
asymptomatische dragers en (3) controles.)
T1. Toediening van ajmaline (T1) en electrocardiographic imaging
T2. Bloedtest 2 weken na ajmaline toediening (T2)
einde van de studie.

Ajmaline toediening met een snelheid van 10mg per minuut met een maximale dosis van 1mg per kilogram.

Deelnemers aan het onderzoek zullen een ajmaline provocatie test ondergaan met
een maximale duur van ongeveer 2 uur. Tijdens de toediening van dit medicament
zal de standaard continue hartritmebewaking middels het 12 kanaals ECG
plaatsvinden. Het risico op complicaties is zeer laag gezien de korte half
waarde tijd van ajmaline en het wereldwijd gebruikte en gevalideerde protocol.
Indien er toch ritmestoornissen ontstaan kan de aanwezige arts direct ingrijpen
middels cardioversie of defibrillatie, de ajmaline infusie kan direct worden
gestopt en er is een antidotum aanwezig. Het protocol is uitgebreid gevalideerd
bij patiënten met de verdenking op het Brugada syndroom.
Naast het normale ECG zal een 64 afleidingen ECG gemaakt worden wat vervelend
kan zijn voor de patiënt maar heeft geen relevante risico's.
Door de korte werkingsduur, de vast gestelde maximale dosering van ajmaline en
de bewaakte omstandigheden zijn de risico's geminimaliseerd. Door tevens de
bloedbepalingen te doen zal het effect van ajmaline op de leverparameters
worden onderzocht.