Bepalen van inspanningstolerantie met behulp van een EMG fietstest bij patienten met een neuromusculaire aandoening

Gemiddeld meer dan 60% van de patienten met een neuromusculaire aandoening
(NMA) ervaart ernstige, chronische vermoeidheid. Een toename van het niveau van
lichamelijke activiteit door cognitieve gedragstherapie of fysieke training
zorgt voor een afname van vermoeidheid en een afremming van de vervetting van
de bovenbeenspieren bij een groot deel van deze patienten. Het effect van
beide behandelingen op de mate van inspanningstolerantie is echter niet bekend.
De gebruikelijke meetinstrumenten voor inspaningstolerantie richten zich op het
cardiovasculaire systeem met behulp van ergospirometrie. Bij patienten met NMA
is spiervermoeidheid veelal de beperkende factor tijdens inspanning. Een
mogelijk niet-invasief alternatief om objectief spiervermoeidheid te meten zou
oppervlakte elektromyografie s(EMG) kunnen zijn.

Inzicht verkrijgen in de mate van spiervermoeidheid tijdens inspanning bij
patiënten met NMA door:

1. Het vergelijken van het moment van verandering in sEMG amplitude en
mediaanfrequentie van sEMG met
zuurstofopname, hartfrequentie, vermogen,spier oxidatieve capaciteit,
spierkracht en serum lactaat tijdens fietstesten met gelijkblijvende en
oplopende intensiteit en krachtmetingen van armen en benen

2. Het vergelijken van het relatieve moment van afbuigen van de sEMG amplitude
en de mediaanfrequentie van sEMG bij patiënten met NMA in vergelijking met het
relatieve moment van afbuigen van de sEMG amplitude en de mediaanfrequentie van
sEMG bij gezonde proefpersonen

Verkennend vooronderzoek (pilot study)

De belasting en het risico voor de deelnemers is zeer gering. Een maximale
inspanningsfietstest in het verleden veelvuldig en veilig uitgevoerd bij zowel
gezonde deelnemers als bij patiënten met NMA. De gebruikte apparatuur is CE
gecertificeerd.