Prospectieve studie van perifere en intrahepatische immuuncellen verkregen van chronische hepatitis B-patiënten tijdens en na langdurige behandeling met directe antivirale middelen

Hepatitis B komt wereldwijd bij ongeveer 257 miljoen mensen voor. Bij deze
patiënten is het immuunsysteem niet in staat om het
virus te vernietigen. De niveaus van HBV DNA, ALT en hepatitis B envelop
antigenen (HBeAg) variëren sterk tussen patiënten en kunnen fluctueren in
dezelfde patiënt. De langdurige gevolgen van chronische HBV-infectie kunnen
ernstig zijn, aangezien de patiënten een verhoogd risico hebben op de
ontwikkeling van leverfibrose, cirrose en/ of hepatocellulair carcinoom.
Om de ziektetoestand van de patiënt beter te beschrijven en om
behandelingsstrategieën te begeleiden, werd een klinisch
onderscheid gemaakt in vier fasen, gebaseerd op variaties in serum HBV DNA, ALT
en HBeAg.
Deze vier klinische HBV fasen staan bekend als de immuuntolerante (IT),
immuunactieve (IA), inactieve drager (IC) en HBeAg negatieve
hepatitis (ENEG) fase.
De moleculaire gebeurtenissen die elke fase karakteriseren en de overgang
tussen de verschillende klinische fasen, zijn nog steeds
slecht begrepen.
Permanente immuuncontrole vindt slechts bij een minderheid van chronische
HBV-patiënten plaats, hetzij spontaan, hetzij na een constante behandeling met
directe antivirale middelen.
Momenteel wordt HBsAg-seroconversie gezien als het meest bruikbare klinische
kenmerk voor een overgang naar een toestand waarin het gastheerimmuunsysteem
verdere proliferatie van het virus voorkomt en een reactieve ontstekingsfase
vermijdt die een belangrijke aanjager is van fibrose, cirrose en
hepatocellulair carcinoom .
Deze situatie komt echter niet vaak voor bij NA (s) behandelde patiënten en
daarom is het van belang om aanvullende voorspellers voor langdurige respons te
identificeren.
Een aanvullend longitudinaal onderzoek zal worden uitgevoerd door dezelfde
onderzoekers als het HBV-FNAB-001-onderzoek bij patiënten met levermonsters
vóór en na het stoppen van een behandeling met directe antivirale middelen.
In deze benadering zal het verband tussen immuuncellen en functionele controle
worden gemaakt door de vergelijking van levercelveranderingen in succesvolle
controllers en in patiënten met verschillende timing en mate van virale en
klinische terugval.

Om correlaties tussen immuunveranderingen op cellulair of moleculair niveau te
identificeren in FNAB en bloed monsters voor en na stoppen van de behandeling
voor CHB en in het geval van terugval, om correlaties te identificeren tussen
de mate van immuuncontrole (of het ontbreken daarvan) en de timing en
intensiteit van virologisch en klinisch recidief.

Deel 2, prospective multi center studie in 20 chronische hepatitis B patiënten
verdeeld over 3 centra (Erasmus MC Rotterdam, University Hospital Toronto and
Massachusetts General Hospital, Boston)

Patiënten die aan deze studie deelnemen, zullen niet direct ervan profiteren,
omdat dit een verkennende studie is om correlaties
tussen intrahepatische immuunveranderingen op het cel- of moleculair niveau en
virale controle te identificeren.
Per patiënt worden 3 of 4 FNABs genomen (een FNAB is optioneel). Dit is een
minimaal invasieve techniek om veilige en
herhaalde levermonsters te verkrijgen.Deze procedure wordt goed verdragen door
patiënten en wordt al jaren door ons team
uitgevoerd zonder complicaties in verband met de procedure.Bovendien kan de
procedure bij elke patiënt worden uitgevoerd
zonder verdoving of andere voorbereidende maatregelen.
Bovendien worden bloedcollecties voor elke patiënt bij elk bezoek uitgevoerd.
Afhankelijk of de patiënt een responder of relapser is, is zes het maximale
aantal bloedafnames in deze studie en vormt de bloedafname geen extra risico
voor de patiënt.
Indien een patient als klinische relapser wordt geidendificeerd volgen controle
visites gedurende 6 maanden zonder afname van onderzoeksmaterialen.