Verstoring van het empathische vermogen voor pijn: een TMS gedragsonderzoek

Wij geloven dat emotionele en cognitieve empathie kunnen worden uitgedrukt in
twee verschillende paden die maken dat wij elkaar begrijpen; doormiddel van het
delen van gevoelens, en het opbouwen van kennis over andere (Zaki et al.,
2012b; Spunt and Lieberman, 2013; Zaki, 2014). Deze paden hebben (grotendeels)
verschillende neurale netwerken. Emotionele empathie lijkt voort te komen uit
het in werking stellen van resonantiecircuits die observaties koppelen aan
emotionele ervaringen. De cognitieve empathie berust meer op activatie van het
*mentaliserende* neurale netwerk. TMS zal worden gebruikt om selectief
hersenenstructuren te moduleren die belangrijk zijn binnen de emotionele en
cognitieve neutrale netwerken. Tijdens de modulatie zullen videofragmenten aan
de proefpersonen getoond worden waarbij de getoonde emotionele inhoud niet
altijd overeenkomt met de bijgeleverde beschrijving van deze emotionele inhoud.
We zullen de participanten vervolgens vragen om de emotionele inhoud van de
videofragmenten te beoordelen waarvan de juistheid vervolgens door ons zal
worden bepaald.

We verwachten dat de twee neurale netwerken gevoelig zijn voor een specifieke
soort informatie betreffende sociale interactie. Zo zal het emotionele pad
gevoelig zijn voor emotioneel inhoudelijke informatie terwijl het cognitieve
pad gevoeliger is voor cognitie contextuele informatie. We verwachten daarom
ook dat het effect van TMS op de beoordeling van de video*s afhankelijk is van
de aard van de informatie. Tevens verwachten we een afwijkend effect in de
condities waarin de emotionele inhoud en cognitieve beschrijving niet
overeenkomen.

Het achterhalen van de functionele relevantie van de hersenstructuren die
belangrijk zijn voor het delen van emoties en het cognitief begrijpen hiervan
met behulp van TMS.

Proefpersonen zullen in 1 sessie worden getest. Er zullen twee groepen worden
gerekruteerd waarvan 1 groep actieve TMS zal ontvangen over de anterior
cingulate cortex (aCC). De andere groep ontvangt actieve TMS over de
temporo-parietal junction (TPJ).

De proefpersonen zullen worden gevraagd om naar videofragmenten te kijken
waarin een persoon zichtbaar wordt blootgesteld aan een vervelende stimulus op
de hand. De proefpersonen worden gevraagd om te beoordelen hoeveel pijn de
persoon in de video ervaart. In dit paradigm wordt gebruik gemaakt van een
schijnverhaal en is de persoon die de stimuli ondergaat daadwerkelijk een
actrice. Er zullen video*s worden gebruikt waarin de actrice verschillende
intensiteiten van deze pijnlijke stimulus ondergaat. In de helft van de video*s
toont de actrice haar pijn voluit in haar gezicht, terwijl zij in de andere
video*s haar emoties onderdrukt. De proefpersonen worden voorzien van een
beschrijving van de video (gelabeld: *toont*, *onderdrukt*).

De proefpersonen zullen niet onderbroken TMS, ook bekend als *repetitive TMS*,
(stimulatie van 6Hz, in totaal 12 pulsen/videoclip) ontvangen terwijl zij de
videoclips bekijken. Elke video zal door hen twee keer worden bekeken, één keer
terwijl ze de actieve rTMS ontvangen en één keer terwijl zij de placebo (sham)
rTMS ontvangen.

We zullen de beoordelingen van de proefpersonen over de ingeschatte pijn
vergelijken met de beoordelingen van de ervaren pijn door de actrice
(empathetic accuracy, EA). Daarnaast worden de beoordelingen van de
proefpersonen vergeleken tijdens de TMS-conditie en de conditie waarin het
TMS-apparaat uit stond (real vs. sham) en allerlaatst worden de condities
vergeleken waarbij het label van de video (toont, onderdrukt) wel en niet
overeenkomt met wat er in het filmpje wordt getoond (congruent vs incongruent).
Deze vergelijking stelt ons in staat te begrijpen wat de rol is van
hersenstructuren die worden geassocieerd met cognitieve empathie en emotionele
empathie wanneer de inhoud (affective factor) en de context van een situatie
die empathie oproept niet overeenkomen.

N.A.