Het gebruik van de nasale luchtweg stent (Nastent R) bij patiënten met slaapgebonden ademhalingsstoornissen, zoals snurken en/of OSA (obstructief slaapapneu).

Within the spectrum of sleep-disordered breathing (SDB), obstructive sleep
apnea (OSA) is highly prevalent.[1] OSA is caused by recurring collapse of the
upper airway during sleep, resulting in complete (apnea) or partial (hypopnea)
cessation of airflow.[2] This leads to micro-arousals and sleep
fragmentation.[3] OSA severity is expressed by the apnea-hypopnea index (AHI),
defined as the number of apneas and hypopneas per hour of sleep.[4] Snoring is
common among people who suffer from OSA, however, it can also be present in the
non-OSA population (primary snoring) with various reports of its prevalence
(15-54%).[5] Besides its considerable impact on social life and its disturbing
nature, snoring is associated with several side effects. It has an established
link with both patients* and their partners* hyper-somnolence which can lead to
more severe consequences such as traffic and work place accidents. Therefore,
snoring is indeed a socioeconomic burden.[6] There have been some studies which
claim that snoring can lead to chronic hearing loss, especially in the
partner*s ears.[7-9] Snoring can also be a cause for local pharyngeal
neurogenic lesions and muscular deformations which can give rise to a
progressive upper airway collapsibility and a more severe disease over
time.[10] Also, carotid artery atherogenesis and plaque rupture, due to the
transmitted local energy from the constant vibrations and the resultant trauma
have been associated with snoring.[11]
Several attempts throughout the years have been made for the treatment of
primary snoring, including lifestyle changes such as weight reduction,
avoidance of nighttime use of caffeine, alcohol and other stimulant substances.
Various surgical techniques on different levels of the upper airway from nose
to epiglottis have been carried out. In recent years, the use of mandibular
advancement devices (MAD) or modified MADs (mandibular obturators), sleep
position therapy (SPT) and myofuctional exercise therapies [12] have also been
proposed for treatment of snoring.
Pathophysiology of snoring is diverse and therefore, not one treatment suits or
is tolerated by all. Bearing in mind that each therapy has limitations, such as
the anatomical multilevel nature of snoring in some patients which is a
negative predictor for surgical therapies, temporomandibular joint problems and
dental issues that can limit the use of MAD, there is always room for novel
treatment measures in this area.
In 1972, Walsh and colleagues for the first time tried the insertion of a nasal
tube, which was usually used for maintenance of an open airway in burn and
trauma patients, as a treatment modality for OSA. They reported good results
with a reduction in arousals and hyper-somnolence.[13] Over the years various
groups of researchers have tried different methods of using a form of stent or
tube for patients with OSA. [14-16] The concept of using a nasal stent has been
recently re-visited by OSA experts as another possible treatment option in
these patients, in particular for those with a narrow velopharynx. To date,
this treatment option has shown good results.[17] Nasal stents can be a simple
and readily available treatment option for snoring in patients with SDB.

DOELSTELLING
Het doel van dit onderzoek is om het effect van de nasale luchtweg stent
(Nastent R) als behandelingsmethode bij patiënten met slaapgebonden
ademhalingsstoornissen, zoals snurken en / of OSA (obstructief slaapapneu), te
beoordelen.
HYPOTHESE
Nastent R, een distaal geperforeerde zachte siliconen nasale stent, kan
mogelijk de bovenste luchtweg als een mechanische splint op meerdere niveaus
open houden en trillingen voorkomen die veroorzaakt worden door het fladderen
van verschillende delen van de bovenste luchtweg en aanleiding geven tot
snurken. Het doel van dit onderzoek is om deze effecten van de nasale luchtweg
stent (Nastent R) als behandelingsmethode te bepalen.

STUDIE POPULATIE
Vijftig patiënten gediagnosticeerd met OSA met snurken (in twee centra: UZA en
Sint Antonius Ziekenhuis)
INTERVENTIE / STANDAARD INTERVENTIE WAARMEE DE STUDIE VERGELEKEN KAN WORDEN
Na de inclusie van de patiënten, zal een baseline slaaponderzoek thuis
(WatchPAT*300) uitgevoerd worden zonder stent. Tijdens een volgende bezoek
zullen de juiste maat en positie van de stent bepaald worden middels
fiberoptische nasolaryngoscopie, en zullen de patiënten een Nastent R
Starter-kit (met 6 verschillende maten: 130, 135, 140, 145, 150 en 155 mm) mee
naar huis krijgen om de juiste maat subjectief te bepalen. Tijdens het volgende
bezoek krijgen patiënten een Nastent R classic-kit (met 7 stents van dezelfde
maat, elk te gebruiken tijdens twee opeenvolgende nachten) voor gebruik
gedurende 14 dagen. Tijdens de laatste nacht van deze periode wordt een
follow-up polygrafie thuis (WatchPAT*300) uitgevoerd met de stent ter plaatse.
Tijdens het laatste bezoek worden de resultaten en de acceptatie van de stent
besproken. Vervolgens zal de beslissing worden genomen om door te gaan met de
aankoop van dit product als een langdurige behandeling of niet.
Uitkomsten
Primaire uitkomst: RDI
Secundair uitkomst: Epworth sleepiness scale score (ESS), ODI (oxygen
desaturation index), AHI, PAT (peripheral arterial tone) signal, heart rate,
oximetry (Mean SaO2), actigraphy, body position, snoring and chest motion, RDI
(Respiratory disturbance index), VAS (visual analogue scale) for snoring and
evaluation of symptoms
Sample size
50
TIJDSSCHEMA
Deze studie zal uitgevoerd worden tussen juni 2020 en mei 2021.

Nastent nasal airway stent

Belasting: ongeveer 1-2 maanden
Riscio: klein tot niet