Minimaal invasieve chirurgie versus open chirurgie bij de behandeling van spondylolisthesis; een gerandomiseerd onderzoek.

Een spondylolisthesis is een relatief veel voorkomende aandoening van de
wervelkolom waarbij patiënten zich vaak presenteren met radiculaire beenpijn,
met of zonder rugpijn. Indien de klachten langdurig aanhouden en dermate
invaliderend zijn, bestaat er een indicatie voor een spondylodese. De meest
toegepaste techniek is de open procedure waarbij de spieren via een grote
mediane incisie worden afgeschoven, de zenuwwortels worden gedecomprimeerd, en
de spondylolisthesis wordt gecorrigeerd door plaatsen van pedikelschroeven,
gevolgd door intercorporele fusie middels cages. De laatste jaren wordt de
minimaal invasieve operatie steeds vaker toegepast waarbij de schroeven
percutaan worden geplaatst en de zenuwwortels via een kleine mediane incisie
kunnen worden vrijgelegd. De ratio achter deze procedure is minder spierschade
en zodoende minder postoperatieve rugpijn en een sneller herstel. Echter, tot
op heden is er geen prospectief gerandomiseerd onderzoek verricht waarbij de
minimaal invasieve spondylodese wordt vergeleken met de open conventionel
spondylodese bij de behandeling van patiënten met een spondylolisthesis.

Documenteren of patiënten die geopereerd zijn middels de minimaal invasieve
spondylodese minder rugpijn ervaren gedurende week 2 en week 6 na de operatie,
vergeleken met patiënten die zijn geopereerd met de conventionele open
procedure.

Prospectief gerandomiseerd onderzoek.

Minimaal invasieve spondylodese versus conventionele open spondylodese.

Behoudens het regelmatig invullen van vragenlijsten en extra poliklinische
bezoeken aan het ziekenhuis waarbij een röntgenfoto of CT wordt gemaakt, zijn
er geen nadelen, risico*s of bijwerkingen van deelname aan het onderzoek.