Het effect van sprongoefeningen en collageensuppletie op botopbouw en botafbraak bij gezonde mannen

Het ontwikkelen van sterke botten is belangrijk om de kans op breuken op latere
leeftijd (>50 jaar), met eventuele complicaties, te minimaliseren. Botdichtheid
is de belangrijkste maat voor botgezondheid en ontwikkelt zich gedurende de
kinderjaren en adolescentie en bereikt piekwaarden in het derde
levensdecennium. Voeding, en dan vooral energie-inname, calcium, vitamine D en
meer recent collageen, is in de literatuur geïdentificeerd als een belangrijke
factor voor botgezondheid. Echter, de belangrijkste stimulus voor het
ontwikkelen van botmassa is mechanische belasting door gewicht dragende fysieke
activiteit. Sommige vormen van fysieke activiteit, zoals fietsen, geven geen
mechanische belasting op de botten en zorgen dus voor een onvoldoende osteogene
stimulus. Onderzoek onder wielrenners bevestigd inderdaad dat deze groep een
verminderde botdichtheid heeft in vergelijking met normwaarden.Omdat elite en
profwielrenners weinig tijd (over) hebben voor andere training, ook omdat deze
dan mogelijk interfereert met de fietsprestatie, zijn er effectieve en
toepasbare interventies nodig voor deze populatie. Sprongvormen zijn effectief
en kosten weinig tijd, maar zijn nog nooit onderzocht in deze populatie.
Collageen suppletie kan het effect van de sprongen mogelijk versterken, omdat
collageen de belangrijkste bouwstenen bevat die nodig zijn om botweefsel op te
bouwen.
Het is op dit moment onbekend hoevaak een persoon per dag moet springen om de
botopbouw maximaal te stimuleren. Het is ook onbekend of collageen het effect
van sprongtraining ook daadwerkelijk versterkt.
Daarnaast zorgen lange, intensieve fietstraining voor botafbraak. Sprongvormen
met collageen suppletie voor een fietstraining, heeft de potentie om het
negatieve effect van fietsen op de botten te verminderen.

Het belangrijkste doel van het huidige project is om vast te stellen wat het
effect van sprongoefeningen in combinatie met collageen suppletie is op de
botopbouw en botafbraak. Dit willen we doen middels 2 substudies.
Studie 1a: Vaststellen wat het effect is van sprongoefeningen in combinatie met
collageen suppletie is op de botopbouw en botafbraak.
Studie 1b: Vaststellen of sprongoefeningen in combinatie met collageen
suppletie voorafgaand aan een fietsinspanning het negtieve effect van die
inspanning op botweefsel kan verminderen.

Gerandomiseerde, cross-over studies

Studie 1a: gedurende 3 dagen zullen deelnemers een collageen supplement (20 g;1 of 2 xp/d) of een isocalorisch placebo supplement (maltodextrine) innemen, bovenop hun regulier voedingsinname. Het supplement zal ingenomen worden 1 uur voor een 5 minuten durende sessie met sprongoefeningen. Studie 1b: gedurende 2 dagen zullen deelnemers een collageen supplement (20 g;2 xp/d) innemen, bovenop hun regulier voedingsinname. Het supplement zal ingenomen worden 1 uur voor een 5 minuten durende sessie met sprongoefeningen. In een tweede trial zal er geen interventie plaatsvinden.

Deelnemers komen 5 (studie 1a) en 4 (studie 1b) keer naar ons lab.
In totaal zullen er 26 (studie 1a) en 16 (1b) bloedsamples worden afgenomen. De
mogelijk pijn bij deze meting is kortdurend en vergelijkbaar met een injectie
of bloeddonatie.
Deelnemers voeren niet-vermoeiende sprongen uit, met als doel de
collageenaanmaak van het bot te stimuleren.
De testproducten die de proefpersonen innemen zijn commerciaal beschikbare
voedingsmiddelen en veilig in de hoeveelheden zoals ze worden geconcumeerd in
deze studie.
De deelnemers ondergaan een DXA-scan om de lichaamssamenstelling te meten. Bij
een DXA worden de deelnemers blootgesteld aan lage straling. De gebruikte dosis
is echter zeer laag, en bijvoorbeeld lager dan bij een intercontinentale
vliegreis.
In totaal 5 (studie 1a) en 4 (studie 1b) voedingsdagboeken moeten worden
bijgehouden, waarin de deelnemers alles noteert wat hij/zij eet en drink
gedurende de dag.
Deelnemers moeten een 2 uur durende inspanning op matig intensiteit uitvoeren
(studie 1b).
Deelnemers in studie 1b moeten een maximale inspanningstest uitvoeren voor het
bepalen van de VO2max en de workload tijdens de 2 uur durende inspanning. De
inspanningstest kan als zeer inspannend worden bestempeld, maar de last voor de
proefpersoon is beperkt tot tijdelijke vermoeidheid en spierpijn.
*