Een tweedelige, enkelvoudige dosis, gerandomiseerde, enkel geblindeerde, placebogecontroleerde, fase I-studie om de veiligheid en farmacokinetiek van oraal MT1980 te beoordelen bij gezonde vrijwilligers wanneer ze in nuchtere toestand worden gedoseerd

MT1980 wordt ontwikkeld als behandeling voor neuro-inflammatie (een
ontstekingsreactie in de hersenen en/of het ruggenmerg). Veel onderzoek heeft
zich gericht op de centrale rol van neuro-inflammatie in de pathogenese van
veel aandoeningen die verband houden met het CZS, waaronder bijv. traumatisch
hersenletsel, beroerte, de ziekte van Alzheimer, postoperatieve cognitieve
achteruitgang (POCD)/perioperatieve neurocognitieve stoornis, en nu zelfs lang
-termijn cognitieve bijwerkingen van ernstig acuut respiratoir syndroom corona
virus 2 (SARS-CoV-2). De huidige ontstekingsremmers passeren niet gemakkelijk
de bloed-hersenbarrière van de systemische circulatie naar de hersenen,
waardoor neuro-inflammatie een moeilijk te behandelen aandoening is.

In dit onderzoek onderzoeken wij hoe veilig het nieuwe middel MT1980 is en hoe
goed het wordt verdragen als gezonde deelnemers dit gebruiken.

Ook onderzoeken wij hoe snel en in hoeverre MT1980 door het lichaam wordt
opgenomen, getransporteerd, en uitgescheiden. Daarnaast kijken we naar de
hoeveelheid onderzoeksmiddel in cerebrospinale vloeistof (CSF, de vloeistof
rond de hersenen en het ruggenmerg)en in bloedplasma na inname van MT1980.

De effecten van MT1980 vergelijken we met de effecten van een placebo.

Het onderzoek duurt van de keuring tot en met de nacontrole maximaal ongeveer
4,5 weken.

Keuring -> Tussen Dag -21 and Dag -1

Behandeling Deel 1 en 2 - Binnenkomst -> Dag -1
Behandeling Deel 1 en 2 - Verblijfsperiode -> Dag -1 tot Dag 4
Behandeling Deel 1 en 2 - Vertrek -> Dag 4

Telefonische nacontrole -> Tussen Dag 7 en Dag 9

MT1980 of placebo als capsules via de mond met 240 milliliter (ml) (kraan-)
water.

Part 1: eenmaal 140 mg MT1980 of placebo Part 2: eenmaal tussen de 25 mg en 250 mg MT1980 gebaseerd op de resultaten van Deel 1 of placebo

Bloedafname
Bloedafnames kunnen pijn doen of een bloeduitstorting geven. Het gebruik van
een verblijfscanule (een slangetje in een ader in de arm) kan soms leiden tot
ontsteking, zwelling, verharding van de ader, of bloedstolling en bloeding
(blauwe plekken) rondom de prikplaats. Bij sommige personen kan een bloedafname
soms bleekheid, misselijkheid, zweten, lage hartslag, of bloeddrukdaling met
duizeligheid of flauwvallen veroorzaken.

Alles bij elkaar nemen we van de keuring tot de nacontrole ongeveer 82
milliliter (ml) bloed af. Deze hoeveelheid geeft bij volwassenen geen
problemen. Ter vergelijking: bij de bloedbank wordt 500 ml bloed per keer
afgenomen. Als de onderzoeker dit nodig vindt om de veiligheid van de deelnemer
te kunnen waarborgen, kunnen extra monsters worden genomen voor eventueel
aanvullende testen. Als dit gebeurt dan kan de totale hoeveelheid afgenomen
bloed meer zijn dan de hierboven aangegeven hoeveelheid.

Hartfilmpje
Voor het maken van een hartfilmpje worden elektroden (kleine, plastic
pleisters) op armen, borst en benen geplaatst. Langdurige toepassing van deze
elektroden kan huidirritatie (huiduitslag en jeuk) veroorzaken.

Verzamelen van CSF via een ruggenprik

Procedure
Het verzamelen van maximaal 2 ml CSF gebeurt via een ruggenprik
(lumbaalpunctie) door een naald in de onderrug te plaatsen, waar het CSF zich
bevindt. CSF zal op 2 tijdstippen (Deel 1) of 1 tijdstip (Deel 2) worden
verzameld, na toediening van het onderzoeksmiddel. De anesthesist zal
verdovende medicatie toepassen zodat men zo min mogelijk pijn of ongemak van de
naald ervaart. Indien nodig kan een spuit worden gebruikt om CSF voorzichtig op
te zuigen.

Risico*s tijdens de procedure
Het verzamelen van CSF via een ruggenprik kan pijn (met name in de rug),
misselijkheid (ziek voelen), hoofdpijn, ongemak, blauwe plekken, stijfheid,
flauwvallen, allergische reacties, en, in zeldzame gevallen, een infectie op de
plek waar de naald wordt binnengebracht, veroorzaken. Af en toe kan tijdens het
inbrengen van de naald een zenuw in het ruggenmerg (spinale zenuw) worden
geraakt, waardoor de pijn zich naar de bil of het been verspreidt. Dit duurt
meestal maar kort. In zeldzame gevallen kunnen deelnemers bloedingen in het
wervelkanaal of een zenuwbeschadiging van het wervelkanaal oplopen.

Meningitis (een acute ontsteking van de beschermende membranen die de hersenen
en het ruggenmerg bedekken, gezamenlijk bekend als de hersenvliezen) is een
zeldzame mogelijke bijwerking van CSF verzamelen. Dit kan hoofdpijn, fotofobie
(abnormale intolerantie voor licht), nekstijfheid en koorts (verhoging van de
lichaamstemperatuur) veroorzaken. Als dit gebeurt moet de standaardbehandeling
voor de behandeling van vermoedelijke bacteriële meningitis worden toegepast
(bijvoorbeeld behandeling met antibiotica).

Wat is toegestaan tijdens de procedure
Na de CSF afname wordt men gevraagd om ongeveer 1 uur te gaan liggen op de rug
met zo weinig mogelijk beweging. Als men hoofdpijn krijgt, wordt men
aangemoedigd om in een comfortabele houding te gaan liggen.

Risico*s na de procedure
Hoofdpijn na een ruggenprik komt vaak voor, vooral bij jongere mensen, en kan
gepaard gaan met duizeligheid, misselijkheid, en oorsuizen (tinnitus). De
klachten kunnen meerdere dagen tot 2 weken na het verwijderen van de naald
aanhouden. De oorzaak van de hoofdpijn is waarschijnlijk het lekken van
hersenvocht. De hoofdpijn zit meestal in het voor- en achterhoofd en wordt
minder als men gaat liggen. De hoofdpijn verdwijnt meestal vanzelf binnen 7
dagen en kan worden verminderd met drinken, paracetamol, en cafeïne. In
ernstige gevallen kan er worden besloten om het gaatje te sluiten met een
injectie van eigen bloed op de plek waar de naald in de rug werd geprikt. Deze
behandeling wordt *blood patch* genoemd.

Coronavirus test
Monsters voor de coronavirus test zullen met wattenstaafjes achter in de neus
en keel worden afgenomen. Het afnemen van de monsters duurt slechts enkele
seconden, maar kan ongemak veroorzaken en een onaangenaam gevoel geven. Het
afnemen van een monster achter in de keel kan ertoe leiden dat men moet
kokhalzen. Wanneer het monster achter in de neus wordt afgenomen kan men een
prikkelend gevoel ervaren en kunnen de ogen gaan tranen.