Repetitieve Transcraniële Magnetische Stimulatie (rTMS) versus sham rTMS bij morfodysfore stoornis

Repetitieve Transcraniële Magnetische Stimulatie (rTMS) is een niet-invasieve
neuromodulatie therapie, waarbij magnetische pulsen in de corticale gebieden
veranderingen kunnen geven in de hersencircuits betrokken bij psychiatrische
stoornissen. rTMS is een evidence-based en veilige behandel mogelijkheid voor
depressieve stoornissen. Respons voor depressie liggen tussen de 28 en 83%,
afhankelijk van het protocol, de corticale regio van het gebied wat wordt
gestimuleerd, de ongevoeligheid en gecombineerde therapieën. Er is tevens
bewijs dat rTMS een effectieve interventie is in obsessieve compulsieve
stoornissen (OCS). Het zou mogelijk ook een potentiele behandeling kunnen zijn
voor andere aandoeningen, zoals schizofrenie en middelen misbruik (verslaving).

Een recente case serie, uitgevoerd door onze onderzoeksgroep, laat zien dat
wanneer rTMS wordt gecombineerd met medicatie en cognitieve gedragstherapie
(CGT), de rTMS een additief effect heeft op de vermindering van depressieve
klachten, en nog belangrijker, ook op symptomen van morfodysfore stoornis, ook
wel body dysmorphic disorder (BDD). De hypothese achter dit katalytische effect
is dat de depressieve netwerken gekoppeld zijn, waarna de rTMS de
neuroplasticiteit en het antidepressieve effect induceert, waardoor dit effect
door over het gehele brein wordt verspreid tijdens stimulatie.

Bij individuen met BDD is er sprake van en preoccupatie met een niet bestaande,
of zeer minimale afwijking in het uiterlijk. Zelfs wanneer er minimale
onvolkomenheden zijn, kan BDD nog steeds worden gediagnosticeerd. Obsessive
gedachten, herhalende handelingen, regelmatig controleren in spiegels of
ruiten, of het vragen naar bevestiging, kan het leven volledig beheersen van
deze individuen. Deze psychiatrische stoornis is vaak geassocieerd met ernstige
psychosociale beperkingen, depressie, angst en zelfs suïcidaliteit. Huidige
evidence-based behandel opties zijn psychotherapie (CGT) of een
antidepressivum, zoals een SSRI. In 60-70% van de gevallen is behandeling
effectief. Desalniettemin zijn er mogelijkheden voor verbetering van de
behandelmogelijkheden voor BD en is de behandeling middels neuromodulatie
schaars. Vanwege deze redenen doen wij het voorstel voor dit onderzoek, middels
een cross-over studie in BDD patiënten, waarbij de focus ligt op de klinische
effecten van rTMS.

Het primaire doel van het onderzoek is om te onderzoeken of rTMS behandeling de
klinische uitkomst verbeterd in patiënten met BDD, gemeten door een afname van
de BDD-YBOCS vragenlijsten (BDD-Yale Brown Obsessive Compulsive Scale).
Daarnaast willen we middels dit onderzoek de locatie van de stimulatie middels
rTMS verbeteren, waarbij we kijken naar de linker dorsolaterale prefrontale
cortex (dlPFC). Secundair kijken we naar de effecten van 'real rTMS' in
vergelijking met 'sham rTMS', en ten aanzien van depressie en angst. Wat is het
effect van real rTMS in vergelijking met sham rTMS in de voorbereiding voor CGT
en wat is het effect van de rTMS in de neurobiologische mechanismen betrokken
bij BDD.

Het is een gerandomiseerde studie, waarbij een groep rTMS krijgt, en de andere
groep sham rTMS (als controle groep). Dit om te zien wat de klinische effecten
zijn van rTMS op de behandeluitkomst. De stimulatie zal over de linker dlPFC
zijn. De patiënten zullen middels loting in een van de twee groepen worden
verdeeld. De patiënten in de groep met rTMS hebben mogelijk profijt van de
behandeling middels rTMS. Echter, alle patiënten ontvangen care as usual,
middels medicatie en nadien middels psychotherapie via de dagbehandeling.

De studie bestaat uit twee groepen, de sham rTMS groep en de real rTMS groep. Ze worden behandeld middels een hoog frequentie 10Hz protocol (HF-rTMS) op de linker dorsolaterale prefrontale cortex (dlPFC). In beide groepen, real rTMS en sham rTMS, krijgen de deelnemers 15 rTMS behandelingen, een per dag, 5 dagen per week voor 3 weken. Er worden verschillende vragenlijsten gebruikt. De BDD-YBOCS, HDRS, HAS, CGI, Sheehan en BABS. Iedere 5 rTMS sessies (real en sham) zullen de vragenlijsten worden afgenomen.

Het risico en last geassocieerd met deelname aan deze studie wordt als minimaal
gezien. In deze klinische studie zullen de deelnemers 15 sessies rTMS ondergaan
op werkdagen. Een sessie bevat 5 minuten aan voorbereiding, 20-30 minuten
stimulatie, met een totaal van 30-35 minuten per sessie. De psychometrie wordt
iedere 5e rTMS sessie afgenomen (real rTMS en sham), met een duur van 30
minuten voor de vragenlijsten. De eerste baseline sessie zal maximaal 1,5 uur
duren, vanwege het opmeten, de technische procedure, de vragenlijsten, ECG en
vitale parameters opmeten. Daarnaast volgt voor alle patiënten een
gestructureerd en diagnostisch interview voorafgaand aan deelname.

Er wordt een minimaal risico verwacht in deze studie voor de deelnemers. De
risico geassocieerd met stimulatie zijn klein, waarbij rTMS een niet invasieve,
veilige en verdraagzame behandeling is, gezien eerder grote studies. De
bijwerkingen zijn mild en van korte duur. Meest voorkomende bijwerkingen zijn
nekpijn, ongemak van de nek (±40%), lokale gevoeligheid van de hoofdhuid
(±39%), spanningshoofdpijn tijdens en na stimulatie (±28%) en duizeligheid. De
pijn en ongemak komen voornamelijk voor in de eerste paar sessies, en worden
minder naarmate de behandeling en studie vordert. De meest ernstige, maar zeer
zeldzame, bijwerking, is een insult. De prevalentie is 7 op 100.000 sessies.