De Neurale Basis en Voorspellers van Welzijn tijdens de transitie van Adolescentie naar Volwassenheid

De adolescentie is een periode die gekenmerkt wordt door een toename in
emotionele reactiviteit, zowel in termen van frequentie als intensiteit (Dahl,
2004; Duell et al., 2016). Traditioneel gezien wordt emotionele reactiviteit
tijdens de adolescentie gekoppeld aan maladaptieve gedragingen, zoal alcohol-
en drugsgebruik, gevoelens van angst en depressie. Daarnaast de adolescentie
vaak het startpunt voor het ontstaan van affectieve psychiatrische aandoeningen
(Paus, Keshavan, & Giedd, 2008). Samen hebben deze resultaten geleid tot de
assumptie dat de adolescentie een sensitieve periode is voor negatieve
ontwikkelingsgevolgen. Tegelijkertijd is er ook evidentie dat de adolescentie
een periode is van kansen, weerbaarheid en flexibiliteit (Crone & Dahl, 2012;
Dahl, 2004). Onlangs hebben onderzoekers aangeven dat de veranderingen in
emotionele reactiviteit tijdens de adolescentie, op zowel gedragsniveau als op
neurale niveau, ook kansen kan positieve ontwikkeling, zoals in de vorm van
samenwerkingen, delen, en het helpen van anderen (Telzer, 2016). Mogelijk
speelt de omgeving waarin adolescenten opgroeien een rol in hoe emotionele
reactiviteit bij de een resulteert in een negatieve ontwikkelingstraject en bij
de ander in een positieve ontwikkelingstraject (Schriber & Guyer, 2015). Het is
momenteel onduidelijk hoe deze periode van intensieve emotionele reactiviteit,
weerbaarheid en flexibiliteit geassocieerd is met algemeen welzijn. In de
huidige studie onderzoeken wij de neurale correlaten van domein-specifieke
aspecten van welzijn bij adolescenten en jongvolwassenen. Hiervoor maken we
gebruiken van een nieuw welzijnsparadigma die in co-creatie met adolescenten en
jongvolwassenen gemaakt is. Daarnaast willen we onderzoeken hoe individuele
verschillen in emotionele reactiviteit (gebaseerd op eerder verkregen data)
tijdens de adolescentie een rol spelen bij optimale ontwikkeling in termen van
welzijn tijdens de volwassenheid.

Het doel van de studie is tweeledig: (i) de neurale basis van domein-specifieke
aspecten van welzijn bij adolescenten en jongvolwassenen meten, en (ii)
onderzoek hoe individuele verschillen in emotionele reactiviteit (gebaseerd op
eerder verkregen data) tijdens de adolescentie een rol spelen bij optimale
ontwikkeling in termen van welzijn tijdens de volwassenheid.

De huidige studie is een follow-up van het Braintime project, dat plaats heeft
gevonden in het Brain and Development Research Center aan de Universiteit
Leiden University en het Leids Universitair Medisch Centrum (goedgekeurd door
de Medisch Ethische Toetings Commissie van het LUMC; NL34234.058.10; P10.191).
Braintime is een unieke 12-jarige longitudinale studie, met een 2-jaar
interval, waarbij hormoon data, neuroimaging, gedragstaken en vragenlijsten
allemaal met elkaar gecombineerd worden om zo veranderingen in ontwikkeling van
kindertijd tot adolescentie en uiteindelijk volwassenheid te kunnen meten.
Proefpersonen waren tussen de 8 en 25 jaar toen ze voor het eerst meededen in
2011 (N - 299). Na de eerste meting, zijn er nog twee MRI vervolgmetingen
geweest, in 2013 (N = 254) en in 2015 (N = 243). In de huidige studie, zullen
de proefpersonen taken uitvoeren die beloning en welzijn meten. Middels
functional Magnetic Resonance Imaging (fMRI) zal de functionele
hersenactiviteit van de proefpersonen gemeten worden terwijl zij in de MRI
scanner liggen en deze taken aan het uitvoeren zijn. Resting-state fMRI zal
gebruikt worden om functionele connectiviteit tussen hersengebieden te meten.
Structurele MRI en Diffusion Tensor Imaging (DTI) zal gebruikt worden om de
onderliggende hersenanatomie in kaart te brengen. Tot slot, zullen er ook
verscheidene vragenlijsten en gedragstaken buiten de scanner afgenomen worden
om cognitieve en sociaal-emotionele processen te meten. Alle metingen zijn
niet-invasief.

Er zijn geen bekende risico's verbonden aan deelname aan de huidige studie. MRI
is een niet-invasieve techniek. Talloze kinderen en volwassenen hebben
magnetische resonantieonderzoeken ondergaan zonder duidelijke schadelijke
gevolgen. Sommige mensen worden claustrofobisch terwijl ze zich in de magneet
bevinden en in deze gevallen zal het onderzoek op verzoek van de proefpersoon
onmiddellijk worden beëindigd. De enige contra-indicaties voor MRI-onderzoeken
zijn de aanwezigheid van intracraniaal of intraoculair metaal of een pacemaker.
Relatieve contra-indicaties zijn zwangerschap en claustrofobie. Personen die
mogelijk zwanger zijn, die metalen voorwerpen in hun lichaam kunnen hebben, of
die een pacemaker hebben, worden uitgesloten van deelname.