Het meten van spieroppervlak en spierkwaliteit bij gezonde volwassenen: validiteit en betrouwbaarheid van echografie met behulp van een curved-array transducer.

Sarcopenie, ook wel leeftijdsgerelateerde afname van spiermassa en spierfunctie
genoemd, wordt geassocieerd met afhankelijkheid en verlies van fysieke
prestaties. Afname van spiermassa en spierfunctie van het bovenbeen lijkt
gerelateerd te zijn aan immobiliteit. Het kwantificeren van dit verlies in
spiermassa en spierkwaliteit van de benen is daarom met name klinisch relevant.
Magnetic Resonance Imaging (MRI) en Computed Tomography (CT) worden beschouwd
als gouden standaard op het gebied van beeldvorming van spiermassa en
kwaliteit. Echter, deze technieken zijn lastig toepasbaar in de dagelijkse
praktijk wegens onder andere kosten, beschikbaarheid en scanduur. Echografie
(US) daarentegen, is een (relatief) goedkope, snelle en mobiele methode om
spiermassa en spierkwaliteit in beeld te brengen. Echter, informatie omtrent de
validiteit en betrouwbaarheid van US voor het bepalen van spiermassa en
spierkwaliteit is beperkt.

Het hoofddoel van deze studie is te onderzoeken of US een valide en betrouwbare
meetmethode is voor het meten van spieroppervlak en spierkwaliteit in
vergelijking met MRI/MRS.

Dit observationele onderzoek bestaat uit twee onderdelen, namelijk (1) het
onderzoeken van de validiteit van US voor het bepalen van spieroppervlak en
spierkwaliteit in vergelijking met MRI/MRS en (2) het onderzoeken van de
test-hertest, interbeoordelaars- en intrabeoordelaars betrouwbaarheid van US.

Deelnemers aan dit onderzoek zullen twee keer gemeten worden. In totaal zullen
de deelnemers 1 MRI/MRS scan en twee US scans ondergaan. Tevens zullen
lichaamsgewicht en lengte worden gemeten. Aan de MRI/MRS scan en aan de US
scans zijn geen (gezondheids)risico's verbonden. De meest gerapporteerde
'bijwerking' van een MRI scan is een lichte opwarming van het lichaam, echter
dit heeft geen ongewenste gezondheidseffecten tot gevolg. De MRI/MRS en de US
zijn bewezen niet schadelijk te zijn voor de gezondheid van een individu.
De belasting van de metingen is: gemiddeld 45 minuten per meetmoment.