Herbepaling van de biologische variatie van de lactulose mannitol test in gezonde vrijwilligers en in patiënten één jaar na bariatrische chirurgie

De darmpermeabiliteit is een interessant onderzoeksonderwerp omdat dit een rol
speelt bij veel fysiologische processen. Dit wordt vaak vastgesteld bij
personen die deelnemen aan een onderzoek. De darmpermeabiliteit kan worden
vastgesteld met de lactulose mannitol test. Hierbij worden de twee suikers
oraal toegediend en omdat deze suikers ongemetaboliseerd worden uitgescheiden
door de nieren kan de hoeveelheid gemeten in de urine informatie geven over de
absorptie door de darm. Lactulose is een groot suiker wat normaal niet door de
darmbarrière heen kan migreren. Mannitol wordt normaal opgenomen door
enterocyten in de darm. Wanneer de permeabiliteit van de darm is verhoogd door
bijvoorbeeld schade, een infectie of ziekte zal de lactulose/mannitol ratio
(LMR) zijn verhoogd. De lactulose/mannitol test wordt al jarenlang, en nog
steeds gebruikt in zowel verschillende ziekenhuizen in Nederland als in
klinische trials in verschillende landen. De biologische variatie van de
lactulose/mannitol test is onderzocht in 1993 met behulp van
gas-vloeistofchromatografie. Informatie over de biologische variatie is
belangrijk voor de interpretatie van de resultaten uit onderzoeken en of er
referentie intervallen gebaseerd op de populatie kunnen worden gebruikt.
Tegenwoordig wordt de lactulose mannitol test uitgevoerd door urine vijf uur
lang op te vangen na inname van de suikers, maar steeds meer wetenschappelijke
onderzoeken voeren de test uit door urine voor twee uur lang op te vangen.
Onderzoek wijst erop dat de urine van de eerste twee uur specifiek de dunne
darmpermeabiliteit reflecteert, en dat de urine na de eerste twee uur ook deels
de dikke darmpermeabiliteit reflecteert.

Omdat steeds meer onderzoeken de lactulose/mannitol test verkort uitvoeren door
urine voor een kortere periode op te vangen, en omdat de biologische variatie
lang geleden is bepaald en met andere techniek willen wij de biologische
variatie van de lactulose/mannitol ratio opnieuw vaststellen met behulp van
vloeistofchromatografie-massaspectrometrie. Wij willen de biologische variatie
vaststellen in urine opgevangen voor twee uur, de totale vijf uur, en de
laatste drie uur.

De verwachting is dat de lactulose/mannitol ratio van 0-5 uurs urine voor meer
variatie zal zorgen dan 0-2 en 2-5 uurs urine, omdat 0-5 uurs urine voor een
deel de dunne en voor een deel de dikke darmpermeabiliteit reflecteert. De
permeabiliteit van de dunne en dikke darm is verschillend vanwege verschillende
samenstelling van cellen en verschillende anatomie.

Het doel van het onderzoek is het vaststellen van de biologische variatie van
de lactulose/mannitol ratio in de verschillende periodes van tijd waarin urine
wordt opgevangen. De biologische variatie zal worden vastgesteld in twee uur
lang opgevangen urine, de totale vijf uur lang opgevangen urine en in urine van
de laatste 3 uur.

De resultaten van verschillende deelnemers worden met elkaar vergeleken om de
inter-individuele variatie vast te stellen, en de resultaten per deelnemer op
verschillende dagen worden ook met elkaar vergeleken om de intra-individuele
variatie vast te stellen.

Er wordt om schriftelijke toestemming gevraagd aan de deelnemers van het
onderzoek, waarbij ze hun bankrekeningnummer moeten vermelden voor de beloning.
Na minimaal acht uur 's nachts vasten wordt er 's ochtends urine verzameld om
te corrigeren voor eventueel aanwezige lactulose of mannitol. Daarna wordt de
suikervloeistof ingenomen en 200 ml water opgedronken om uitdroging te
voorkomen en de diurese op gang te houden. De komende twee uur wordt urine
verzameld in de container "0-2 uur". Aan het einde van de eerste twee uur wordt
er uitgeplast in de 0-2 uur-container om alle urine te verzamelen. Vervolgens
wordt er weer 200 ml water gedronken en vanaf dat moment wordt alle urine
verzameld in de container "2-5 uur". Aan het einde van de vijf uur wordt er
weer uitgeplast om alle urine te verzamelen. De deelnemers brengen de
urinecontainers naar het UMCH uiterlijk twee dagen na de meting. Na een week
kan de tweede meting worden uitgevoerd. Eén week na de tweede meting kan de
derde meting worden uitgevoerd.

Er zitten geen risico's verbonden aan het nuttigen van de suikervloeistof. Het
enige onderdeel van het onderzoek wat kan worden ervaren als onprettig is het
vasten vanaf het moment van de inname van de suikervloeistof. Meestal wordt er
namelijk toch niks meer gegeten of gedronken wanneer men gaat slapen. Ook het
vasten van een additionele vijf uur na de nachtrust is niet extreem risicovol;
het zal geen schade aanrichten aan het lichaam. De proefpersonen moeten urine
opvangen in containers. De belasting hiervan is minimaal omdat er hoe dan ook
geürineerd moet worden, of dit nou in een toilet of een container is zal niet
veel uitmaken voor de belasting.