Een gerandomiseerde, dubbelblinde, placebogecontroleerde fase 1-studie om de veiligheid, verdraagbaarheid, farmacokinetiek en immunogeniciteit van enkelvoudige en meervoudige oplopende doses ARGX 119 bij gezonde deelnemers te onderzoeken

ARGX-119 is een nieuw middel dat mogelijk gebruikt kan worden bij de
behandeling van spiercontrole ziektes zoals het aangeboren myastheen syndroom.
Dit type ziekte wordt veroorzaakt door een defect in de overdracht van signalen
van zenuwcellen naar spieren. Dit kan resulteren in wisselende spierzwakte van
armen/benen, ogen of gezicht en kan levensbedreigend zijn. De huidige
behandelingen voor spiercontrole ziekten zijn gericht op het behandelen van de
symptomen van de ziekte. ARGX-119 wordt ontwikkeld om de signaaloverdracht
tussen zenuwcellen en spieren in stand te houden en te herstellen en om
mogelijk effecten van spiercontrole ziektes tegen te gaan.

In dit onderzoek onderzoeken wij hoe veilig het nieuwe middel ARGX-119 is en
hoe goed het wordt verdragen als gezonde proefpersonen dit gebruiken.

Ook onderzoeken wij hoe snel en in hoeverre ARGX-119 door het lichaam wordt
verspreid en uitgescheiden. Daarnaast kijken we naar het effect van ARGX-119 op
het immuunsysteem. Verder kijken we ook naar het effect van specifieke markers
in het bloed. Dit onderdeel van het onderzoek is verplicht.
Wij kijken ook of de erfelijke eigenschappen effect hebben op hoe het lichaam
reageert op ARGX-119. Dit onderdeel van het onderzoek is niet verplicht.
De effecten van ARGX-119 vergelijken we met de effecten van een placebo.

ARGX-119 is nog niet eerder aan mensen toegediend. Het is wel uitgebreid in het
laboratorium getest en op dieren.

In Deel A bezoekt de vrijwilliger in totaal 11 keer het onderzoekscentrum:
• eenmaal voor de screening.
• eenmaal voor verblijf in het onderzoekscentrum. Voor het onderzoek is het
noodzakelijk dat de vrijwilliger 1 periode van 9 dagen (8 nachten) in het
onderzoekscentrum verblijft. aankomst Dag -1 en vertrek op Dag 8 van het
onderzoek.
• acht keer voor korte bezoeken. Na het verblijf in het onderzoekscentrum zijn
er 8 korte bezoeken aan het onderzoekscentrum. Deze korte bezoeken vinden
plaats op dag 15, 22, 29, 36, 50, 64, 92 en 120.
• eenmaal voor het vervolgbezoek. Dit vervolgbezoek vindt plaats op dag 150.

In deel B bezoekt de vrijwilliger in totaal 13 keer het onderzoekscentrum:
• eenmaal voor de screening.
• drie keer voor verblijven in het onderzoekscentrum. Voor het onderzoek is het
noodzakelijk dat de vrijwilliger 3 periodes van respectievelijk 10, 3 en 9
dagen (9, 2 en 8 nachten) in het onderzoekscentrum verblijft. Dag 1 is de
eerste dag waarop de vrijwilliger het studiemiddel ontvangt. Vertrek uit het
onderzoekscentrum op dag 9, 16 en 29 van de studie.
• acht keer voor korte bezoeken. Na het verblijf in het onderzoekscentrum zijn
er 8 korte bezoeken aan het onderzoekscentrum. Deze korte bezoeken vinden
plaats op dag 36, 43, 50, 57, 71, 99, 127 en 157.
• eenmaal voor het vervolgbezoek. Dit vervolgbezoek vindt plaats op dag 177.

Deel A Het onderzoeksmiddel wordt eenmaal gegeven op Dag 1 in Groepen 1 tot 9 als een infuus in een bloedvat gedurende 1 uur: doses tussen 0,005 mg/kg en 15,0 mg/kg ARGX-119 of placebo en in Groep 10 als een injectie onder de huid van 5,0 mg/kg ARGX-119 of placebo Deel B Het onderzoeksmiddel wordt eenmaal per week gegeven bij vier gelegenheden: Dag 1, 8, 15 en 22 als een infuus gedurende 1 uur in een bloedvat Groep 1: 0,3 mg/kg ARGX-119 Groep 2: 0,9 mg/kg ARGX-119 Groep 3: 2,5 mg/kg ARGX-119 Groep 4: 5 mg/kg ARGX-119

Bloedafname
Bloedafnames kunnen pijn doen of een bloeduitstorting geven. Het gebruik van
een verblijfscanule kan soms leiden tot ontsteking, zwelling, verharding van de
ader, of bloedstolling en bloeding rondom de prikplaats. Bij sommige personen
kan een bloedafname soms bleekheid, misselijkheid, zweten, lage hartslag, of
bloeddrukdaling met duizeligheid of flauwvallen veroorzaken.

Alles bij elkaar nemen we van de keuring tot de nacontrole ongeveer 212 ml
(deel A) en 282 ml (deelB) bloed af. Deze hoeveelheid geeft bij volwassenen
geen problemen. Ter vergelijking: bij de bloedbank wordt 500 ml bloed per keer
afgenomen in één keer.

Hartfilmpje
Voor het maken van een hartfilmpje worden elektroden op de armen, borst en
benen geplaatst. Voor het bewaken van de elektrische activiteit van het hart
over een langere periode worden elektroden op de borst en de buik geplaatst.
Langdurige toepassing van deze elektroden kan huidirritatie veroorzaken.

Coronavirus test
Monsters voor de coronavirus test zullen met wattenstaafjes achter in de neus
en keel worden afgenomen. Het afnemen van de monsters duurt slechts enkele
seconden, maar kan ongemak veroorzaken en een onaangenaam gevoel geven. Het
afnemen van een monster achter in de keel kan er toe leiden dat de vrijwilliger
moet kokhalzen. Wanneer het monster achter in de neus wordt afgenomen kan de
vrijwilliger een prikkelend gevoel ervaren en kunnen de ogen gaan tranen.