Pre-operatieve predictie van het postoperatief fysiek functioneren, bij patiënten 6 weken na de implantatie van een primaire totale knie prothese, gebaseerd op fysieke fitheid en patiëntkarakteristieken.

Een van de meest voorkomende degeneratieve gewrichtsaandoeningen is artrose,
wat het vaakst gelokaliseerd is in het kniegewricht. In 2019 bedroeg de
prevalentie van knieartrose in Nederland 704.600 patiënten. Het incidentiegetal
neemt toe met de leeftijd en is hoger bij vrouwen (29.800) dan bij mannen
(18.900) (1). Er zijn verschillende risicofactoren voor het ontstaan van
knieartrose, deze kunnen worden onderverdeeld in endogene (Leeftijd; Geslacht;
Erfelijkheid; Etnische afkomst; Postmenopauzale veranderingen) en exogene
factoren (Trauma; Overgewicht; Restrictieve gewrichtschirurgie;
Leefstijlfactoren) (2).

Progressief verlies van gewrichtskraakbeen, osteofytenvorming en sclerose van
het subchondrale bot leidt tot verminderde mobiliteit, kracht, instabiliteit en
pijn (3). Dit resulteert in beperkingen in activiteiten van het dagelijks leven
(ADL), werk en vrije tijd (3, 4). De behandeling van knieartrose begint altijd
met een conservatieve aanpak. Als de conservatieve benadering onvoldoende
resultaat geeft, kan gewrichtsvervangende chirurgie worden overwogen (5).
Totale knieartroplastiek, of totale knie prothese (TKP) wordt gezien als de
gouden standaard voor de behandeling van knieartrose (6). In 2019 werd de TKP
operatie 25.881 keer uitgevoerd in Nederland. In 2020 werd er een daling gezien
in het aantal operaties als gevolg van COVID-19. Desondanks werden er 19.501
TKP's uitgevoerd (7). Voorspellingen met incidentiecijfers van 1997-2005
voorspellen 57.893 TKP's in 2030, dat is een toename van 297% (8).

Door de toename van patiënten met knieartrose stijgen de kosten van de
gezondheidszorg. Van al deze kosten wordt 54% uitgegeven aan ziekenhuiszorg
(3). De ziekenhuiszorg wordt voortdurend geëvalueerd om de toestroom van
patiënten aan te kunnen en om de meest optimale zorg te kunnen blijven leveren.
Daarom werden verbeterde hersteltrajecten zoals enhanced recovery after surgery
(ERAS), fast track, en rapid recovery ontwikkeld (9). Het idee achter deze
verschillende multidisciplinaire trajecten is een vermindering van de
postoperatieve fysieke en psychologische stress te ontwikkelen en daardoor een
vermindering van de verblijfsduur en een reductie in kosten van de
gezondheidszorg (9). De eerste positieve resultaten van een verbeterd
hersteltraject werden gevonden bij oudere patiënten met een hoog risico die een
colon-operatie ondergingen (10). Verbeterde hersteltrajecten bij electieve
orthopedische arthroplastieken toonde een afname in verblijfsduur van 5-11
dagen tot <= 4 dagen (11).

Een studie bij totale heupprothesen heeft aangetoond dat fysieke fitheid vóór
de operatie een belangrijke voorspeller is van het postoperatieve herstel in de
kliniek (12). Een cluster van fysieke metingen werd gebruikt om onderscheid te
maken tussen patiënten met een hoog en laag risico op vertraagd herstel na de
operatie op de afdeling. Vertraagd herstel op de afdeling uit zich in een
langer verblijf in het ziekenhuis en kan gepaard gaan met postoperatieve
complicaties (12). Ook patiëntkenmerken blijken van belang te zijn. De studie
van Hoogeboom et al. (13) toont aan dat patiëntgebonden kenmerken een
verklaring kunnen zijn voor het klinisch vertraagd functioneel herstel na TKP.
Daarnaast blijkt uit de literatuur dat fysiotherapie significante positieve
effecten heeft op het niveau van fysieke activiteit binnen de eerste 3 maanden
na een TKP (14).

Tot nu toe is er geen risico-inventarisatie voorspellingsmodel gemaakt voor de
voorspelling van fysieke functie op zes weken na een TKP operatie. Daarom
willen wij een risico-inventarisatie-voorspellingsmodel ontwikkelen. Dit model
heeft een toegevoegde waarde voor de klinische praktijk, want als we in staat
zijn een goed presterend voorspellingsmodel te ontwikkelen, kan het
perioperatieve proces van TKP-patiënten worden verbeterd.

Primaire doelstelling: Nagaan of er een risicomodel gemaakt kan worden,
gebaseerd op fysieke fitheid en patiëntkenmerken. Om het herstel van de fysieke
functie 6 weken na het plaatsen van een totale knie prothese te voorspellen.

Secundaire doelstelling(en): Onderzoeken of dit model onderscheid kan maken
tussen een laag risico en een hoog risico op een vertraagd herstel van de
fysieke functie.

Deze prospectieve cohort studie zal gegevens verzamelen door het uitvoeren van
een preoperatief onderzoek gericht op fysieke fitheid voor de operatie, bij
alle geïncludeerde patiënten. Het preoperatief onderzoek zal plaatsvinden in
het MUMC+, Zuyderland Medisch Centrum en de Annadal kliniek. 6 weken na de
operatie zal de Knee Injury and Osteoarthritis Outcome Score (KOOS) telefonisch
worden afgenomen.

Gedurende dit onderzoek is de belasting voor de patient minimaal. De patiënt
bezoekt eenmalig de fysiotherapeut voor het preoperatieve onderzoek. Deze
afspraak zal aansluiten op de reeds geplande afspraken met de specialist en zal
maximaal 45 minuten duren. Daarnaast wordt de proefpersoon eenmalig gebeld. Dit
telefoontje bedraagt maximaal 10 minuten, voor het afnemen van de vragenlijst
(KOOS). Het verdere afnemen van de testen brengt geen risico's met zich mee.