Automatische patiënt gebonden metingen

Kanker cachexie is een complex syndroom dat bestaat uit het ongewild verlies
van spier en vetweefsel. Hier liggen verschillende metabole oorzaken aan te
grondslag. Cachexie is gerelateerd aan een hogere mortaliteit, toxiciteit van
chemotherapie en slechtere uitkomst na chirurgie. Kankercachexie wordt
gekenmerkt door een toename in energieverbruik. Tot nu toe zijn interventies
als dieet en supplementatie van voeding ontoereikend gebleken. Er is verrassend
weinig bekend over kanker geassocieerd gewichtsverlies. Een van de oorzaken
hiervoor is de onoverkomelijke bias welke veroorzaakt wordt door
'self-reporting'. Het ontwikkelen van een manier om activiteit en gewicht
objectief in kaart te brengen is ontzettend belangrijk, niet alleen omdat
gewicht de definitie van cachexie vormt, maar ook om meer inzicht te krijgen in
de etiologie. Mogelijk kan deze kennis in de toekomst leiden tot een
behandeling van het syndroom kankercachexie. Door te kijken hoe deze gegevens
zich verhouden tot de chemotoxiciteit, kan dit in de toekomst gebruikt worden
bij het voorkomen hiervan.

Het primaire doel van deze studie is om accurate en objectieve data omtrent
activiteit en gewichtsverlies over tijd te verkrijgen in patiënten met kanker
die primaire curatieve behandeling ondergaan en dit te relateren aan de
uitkomsten van de behandeling, dus chemotoxiciteit (indien van toepassing) en
postoperatieve complicaties.

observationeel

Er zijn enkele kleine risico's verbonden aan deelname aan deze studie. Een
venapunctie heeft het risico op het optreden van een klein hematoom. Dit wordt
echter gedaan door een ervaren verpleegkundige gedurende een regulier
prikmoment. Daarnaast zal er reguliere pre-operatieve screening door een
ervaren fysiotherapeut plaatsvinden. De screening bestaat uit Timed Up and GO
test, Chair stand test, 2 minute walking test, grip strength analysis, steep
ramp test en short nutritional assessment procedure. Patiënten worden thuis
gemonitord voor beweging en gewicht. Hiervoor dragen zij dagelijks een
accelerometer, welke lijkt op een horloge, aan de pols. Patiënten gaan voorts
eenmaal daags op de weegschaal.