Het Nederlandse injectie versus operatie onderzoek bij CarpaleTunnelSyndroom patienten

Het carpaletunnelsyndroom (CTS) is de meest voorkomende perifere neuropathie en
wordt gekenmerkt door pijn, paresthesie, gevoelloosheid en zwakte van de
aangedane hand. De oorzaak van CTS is beklemming van de mediane zenuw in de
pols. Er zijn geen universeel aanvaarde criteria voor de diagnose van CTS.
Elektrodiagnostisch testen (EMG) en echografie zijn beide nauwkeurige
instrumenten ter bevestiging van de diagnose. De totale prevalentie van
elektrofysiologische bevestigde CTS in Nederland is 9,2% bij vrouwen en 0,6%
bij mannen. Er zijn ongeveer 300.000 patiënten met CTS in Nederland. Geschatte
kosten voor verzuim als gevolg van de CTS zijn 26,5 miljoen euro/jaar.
Behandelingsopties voor CTS zijn steroïde injecties en chirurgische
decompressie.

Een systemische review suggereert dat chirurgische interventies effectiever is
dan niet-chirurgische interventies voor het verlichten van symptomen van CTS.
Echter, de meeste neurologen initiëren de behandeling met steroïde injecties
omdat dit naar hun mening zeer gemakkelijk uit te voeren en relatief veilig is.
Daarom worden patiënten met milde tot matige CTS vaak eerst behandeld met één
of twee steroïde injecties. Als de symptomen blijven of opnieuw optreden worden
patiënten verwezen voor chirurgische ingreep. Vanwege de hoge frequentie van
aanhoudende of terugkerende symptomen na injectie, kan deze strategie leiden
tot een uitstel van de meer effectieve behandeling, dat wil zeggen,
chirurgische ingreep, hetgeen weer leidt tot onnodige gezondheid verlies,
werkverzuim en extra kosten. Patiënten met ernstige CTS worden vaak in de
eerste plaats operatief behandeld, hoewel de beste behandeling strategie hier
ook niet bekend is.

Het gebrek aan vergelijkende kennis wat betreft de beste behandeling strategie
voor CTS, dat wil zeggen, het starten met een chirurgische ingreep of het
starten van de behandeling met een steroïde injectie wordt weerspiegeld in het
concept CBO-richtlijn voor CTS (2016), waarin geen voorkeur voor een van de
strategieën staat. Al het bovenstaande draagt bij aan de grote praktijk
variatie bij de behandeling van CTS.

Het doel van deze studie is om de doelmatigheid en de kosteneffectiviteit te
beoordelen van een behandelstrategie beginnend met chirurgische ingreep in
vergelijking met een behandelstrategie beginnend met een steroid injectie.

De studie is een multicenter open-label gerandomiseerde gecontroleerde trial.
De inclusie periode duurt 18 maanden. De follow-up duur van elke patiënt is 18
maanden na randomisatie. De ongeveer 30 deelnemende centra zullen worden
aangeworven vanuit universitair medische centra, STZ-ziekenhuizen (Stichting
Topklinische Ziekenhuizen), algemene ziekenhuizen en ZBC van (Zelfstandig
behandelcentra) in Nederland.

Patiënten zullen willekeurig worden toegewezen aan twee behandelingsstrategieën. Een strategie bestaat uit beginnen met een steroïde injectie proximale aan de carpale tunnel (injectie groep). De andere strategie bestaat uit beginnen met een chirurgische ingreep (operatie groep). Indien nodig, kunnen deze behandelingen worden gevolgd door aanvullende behandelingen zoals een tweede injectie of een chirurgische ingreep. Onafhankelijk van de eerste behandeling, ontvangt patiënten de gebruikelijke zorg van hun behandelend arts naar eigen inzicht.

Zowel de chirurgische interventie als de steroïde injectie zijn voor de
behandeling van CTS reguliere bewezen behandelingen die op zichzelf innovatieve
en complexe lag zijn, daarom zullen patiënten niet worden blootgesteld aan
extra risico's. De exclusie-criteria sluiten ziekten die het
carpaletunnelsyndroom kunnen nabootsen uit en voorkomen dat patiënt wordt
blootgesteld aan een behandeling die ze niet nodig hebben. Samengevat, de
risico*s van dit onderzoek zijn verwaarloosbaar.