Mechanismen voor ledemaatbehoud na oppervlakkige veneuze arterialisatie bij patiënten met ernstige kritieke ischemie.

Bij ongeveer 20% van de patiënten met chronische ledemaatbedreigende ischemie
(CLTI) zijn er geen behandelmogelijkheden beschikbaar omdat de slagaders
onherstelbaar beschadigd zijn. Deze patiënten lopen een hoog risico op grote
amputaties, wat een aanzienlijke impact heeft op hun mobiliteit en kwaliteit
van leven. Om amputatie te voorkomen en het been te behouden, is ZGT begonnen
met het uitvoeren van oppervlakkige veneuze arterialisatie (SVA). Deze techniek
is erop gericht complicaties te minimaliseren door grafts te vermijden, de
veneuze druk te verlagen en valvulotomie te beperken, om niet-genezende wonden
te voorkomen. Een retrospectieve studie bij ZGT liet een
ledemaatbehoudpercentage van 50% zien, maar de factoren die succes of falen
beïnvloeden, blijven onduidelijk. Inzicht in de vasculaire aanpassingen en het
verfijnen van de patiëntselectie kan de uitkomsten verbeteren en het gebruik
van deze techniek eerder in het behandeltraject mogelijk maken, waardoor de
afhankelijkheid van grote amputaties wordt verminderd. Deze studie heeft tot
doel deze kennishiaten te overbruggen en bij te dragen aan een geoptimaliseerde
zorg voor CLTI-patiënten.

Doelstelling: Welke pre- en postoperatieve factoren zijn geassocieerd met
ledemaatbehoud bij patiënten die een oppervlakkige veneuze arterialisatie (SVA)
ondergaan?

Secundaire doelstellingen:

Hoe ziet de vasculaire anatomie en de stroomrichting van het bloed eruit in
venen bij patiënten na SVA, en hoe beïnvloedt dit het behoud van het ledemaat?
Wat is de invloed van deze behandeling op de kwaliteit van leven?
Wat is het effect van deze behandeling op oxygenatie, microcirculatie en
temperatuur in de weken na de interventie, en zijn deze parameters (pre- en/of
postoperatief) indicatief voor het ziekteverloop?

monocenter observationele studie

Er zijn minimale risico's verbonden aan deelname aan deze studie. De studie is
van observationele aard, en de aanvullende metingen veroorzaken geen grote
belasting voor de patiënt.

Alle aanvullende metingen worden uitgevoerd op vaste momenten waarop ook
standaard klinische onderzoeken plaatsvinden. Hierdoor hoeft de patiënt niet
speciaal naar het ziekenhuis te komen