Melk vs. tarwe eiwitinname om eiwitsynthese te maximaliseren in gezonde ouderen

Inname van eiwit via de voeding is essentieel voor weefselvernieuwing en groei.
De huidige aanbevelingen voor eiwitinname zijn gebaseerd op onderzoeken naar
eiwitbehoefte in ei-eiwit. Dit is een dierlijk eiwit van hoge kwaliteit. De
kwaliteit van eiwitten wordt bepaald door de samenstelling van aminozuren en de
verteerbaarheid. Verschillende eiwitten hebben dus ook een verschillende
kwaliteit. Onder andere door de huidige mileucrisis vindt er een transitie
plaats naar consumptie van meer plantaardige eiwitten. Deze plantaardige
eiwitten hebben over het algemeen een lagere eiwitkwaliteit dan dierlijke
eiwitten. Daarom is het doel van deze studie om te onderzoeken of eiwitbehoefte
afhankelijk is van eiwitkwaliteit. Hiervoor wordt de optimale eiwitinname van
een (dierlijk) eiwit van hoge kwaliteit (melk) vergeleken met de optimale
eiwitinname van een (plantaardig) eiwit van lage kwaliteit (tarwe).

Het onderzoeksdoel is om de optimale eiwitinname van een eiwit van hoge
kwaliteit (melk) te vergelijken met de optimale eiwitinname van een eiwit van
lage kwaliteit (tarwe) in gezonde ouderen met de Indicator Amino Acid Oxidation
(IAAO) techniek.

Gerandomiseerd, dubbelblind, parallel studiedesign

Deelnemers worden onderverdeeld in twee groepen en ontvangen melk eiwit of tarwe eiwit. De deelnemers die melk-eiwit ontvangen zullen voeding met een eiwitgehalte van 0,1, 0,3, 0,6, 0,9, 1,2, 1,5, en 1,8 gram per kilogram lichaamsgewicht per dag gedurende de testdagen consumeren. Voor tarwe-eiwit zijn deze eiwitgehaltes 0,1, 0,5, 1,0, 1,5, 2,0, 2,5, en 3,0 gram per kilogram lichaamsgewicht per dag gedurende de testdagen.

De risico's bij deelname zijn klein. Het risico van catheters is minimaal en
kan enkel zorgen voor een klein hematoom. Afname van adem en bloed monsters
brengt geen risico's met zich mee. Alle proefpersonen zullen een week na
voltooiing van de experimentele testen gecontacteerd worden om te vragen of ze
enige ongemakken hebben ervaren van de interventie. Proefpersonen komen 8 keer
naar de universiteit: 1 screening (~2u) en 7 experimentele dagen (8u ieder).
Proefpersonen worden gevraagd om twee dagen voor de testdag geen zware fysieke
activiteit te doen en om een standaard dieet te volgen dat door de onderzoekers
verstrekt zal worden. Proefpersonen worden gevraagd om hun dagelijkse
activiteiten te noteren in de twee dagen voor de eerste experimentele dag. Er
is geen direct voordeel voor de proefpersoon, behalve de bijdrage aan
wetenschappelijke kennis over optimale eiwitinname en kennis over hun
persoonlijke optimale eiwitinname.