Triamcinolon en Macula Grid Laser bij Diffuus Diabetisch Maculaoedeem

Diabetisch maculaoedeem is de meest voorkomende oorzaak van slechtziendheid bij
patiënten met Diabetische Retinopathie.
Onze studie dient om het effect van twee bestaande therapieën voor Diffuus
Diabetisch Maculaoedeem met elkaar te vergelijken.
Voor de behandeling van Diffuus Diabetisch Maculaoedeem bestaan meerdere
behandelingen. Laserbehandeling volgens de Macula Grid Laser (MGL) methode is
hiervan de langst bestaande om de visus te stabiliseren.
Intravitreale toediening van Triamcinolonacetonide is een andere behandeling
voor Diffuus Diabetisch Maculaoedeem en zorgt voor een sterke afname van het
maculaoedeem en daardoor een toename van de visus, maar heeft slechts een
tijdelijk effect van 2 tot 6 maanden.
Momenteel wordt voor behandeling van Diffuus Diabetisch Maculaoedeem de
laserbehandeling gecombineerd met een behandeling met Triamcinolonacetonide. Na
vermindering van het maculaoedeem door Triamcinolonacetonide kan het effect van
de laserbehandeling bereikt worden met minder laserenergie. Hierdoor kan
behalve een beter visusresultaat ook de grootte van de scotomen ten gevolge van
de lasercoagulaten worden beperkt. Door deze combinatie van
Triamcinolonacetonide met laserbehandeling kunnen ook herhaalde behandelingen
met Triamcinolonacetonide voorkomen worden.
In plaats van de intravitreale toediening wordt ook de sub-Tenon toediening van
Triamcinolonacetonide voorafgaand aan de laserbehandeling verricht. Deze
methode kent minder bijwerkingen, maar de intraoculair bereikte spiegel van
Triamcinolonacetonide is lager dan bij de directe intravitreale toediening.
Momenteel wordt de laserbehandeling zowel met de intravitreale als met de
sub-Tenon toediening van Triamcinolonacetonide gecombineerd, maar er is tot op
heden geen studie die de resultaten van beide methoden met elkaar vergelijkt.

In een prospectieve gerandomiseerde studie aantonen of intravitreale toediening
van Triamcinolonacetonide voorafgaand aan een MGL een beter visusresultaat
en/of een grotere afname van het maculaoedeem veroorzaakt dan een MGL
voorafgegaan door posterior sub-Tenon toediening van Triamcinolonacetonide.

Prospectieve gerandomiseerde interventionele studie met 2 groepen.

Groep 1: Posterior sub-Tenon injectie met Triamcinolonacetonide (20 mg in 0,5 ml) na één maand gevolgd door Macula Gridlaser (Argon Groen laser). Groep 2: Intravitreale injectie met Triamcinolonacetonide (10 mg in 0.1 ml) na één maand gevolgd door Macula Gridlaser (Argon Groen laser).

De belasting van de patiënt is niet hoger dan wanneer hij/zij buiten het
onderzoek om een behandeling zou ondergaan, behoudens een extra bloedafname
(8ml, veneus). De totale onderzoeksduur voor groep 1 en 2 zal respectievelijk
ongeveer 8 uur en 10 uur zijn. De belasting voor groep 2 is evenals het risico
groter dan voor groep 1, omdat in groep 2 de Triamcinolonacetonide
intravitreaal wordt toegediend. De risico*s zijn voor beide groepen niet anders
dan wanneer behandeling plaats zou vinden buiten dit studieverband.