Endocardiale mapping van fractionatie tijdens atriumfibrilleren

Catheterablaties van boezemfibrilleren worden sinds circa 10 jaar met
toenemende frequentie en succes uitgevoerd. Momenteel is de ingreep doorgaans
gebaseerd op de elektrische isolatie van de longvenen in de linker hartboezem,
eventueel gecombineerd met extra ablatie lijnen, bv tussen de linker en de
rechter longvenen. Het doel van deze procedure is om te voorkomen dat
electrische impulsen vanuit de longvenen een trigger afgeven naar het
boezemweefsel, waardoor boezemfibrilleren ontstaat. Het succes van deze ingreep
is bij aanvalsgewijs boezemfibrilleren circa 70 tot 90%. Recent is een nieuwe
procedure ontwikkeld, gebaseerd op het ableren van boezemweefsel met
gefractioneerde electrische potentialen. Deze nieuwe benadering is gericht op
onderzoek, waarbij een relatie is gevonden tussen gefractioneerde potentialen
en onderliggende trage en verstoorde elektrische geleiding van het
boezemmyocard. En gebieden met verstoorde geleiding spelen volgens basaal
onderzoek een belangrijke rol in het onstaan en onderhouden van
boezemfibrilleren.

Het doel is meer inzicht te krijgen in het effekt van longvene isolatie op de
electrofysiologische eigenschappen van het boezemweefsel in de buurt van de
ablatie lijn, maar ook verder weg in de linker en rechter boezem. Het tweede
doel is meer inzicht te krijgen in de rol van gebieden met gefractioneerde
potentialen in het onderhouden van boezemfibrilleren. De vraag is of bij
aanwezigheid van uitgebreide fractionatie de kans op falen van de ingreep
groter is.

De onderzoeksopzet is observationeel. We zullen 30 patienten includeren met
aanvalsgewijs boezemfibrilleren. Tijdens de catheterablatie zullen we
unipolaire signalen opnemen om gebieden met fractionatie te herkennen.

We verwachten geen toename van periprocedurele complicaties van de
longveneablatie. Echter, de duur van de procedure zal worden verlengd met circa
30 minuten. De follow up van de patienten zal niet afwijken van de routine