De normaalwaarden van gewrichtsmobiliteit bij kinderen in de leeftijd van 4-18 jaar

De aanleiding tot het verrichten van dit onderzoek ligt in het feit dat er geen
valide instrument tot onze beschikking staat om gegeneraliseerde
hypermobiliteit bij kinderen te kunnen vaststellen. Tijdens de verdieping in
dit onderwerp werd mij duidelijk dat er geen normaalwaarden van
gewrichtsmobiliteit van kinderen bestaan. De artikelen die onderzoek naar
gewrichtsmobiliteit bij kinderen beschrijven zijn op een hand te tellen, hebben
een kleine onderzoekspopulatie en zijn kwalitatief slecht van opzet, zodat er
geen waarde aan verbonden kan worden. Behoudens het feit dat het voor de
kinderfysiotherapeut in de klinische setting voor het diagnostisch proces van
belang is te weten wat de normaalwaarden van gewrichtsmobiliteit zijn, is het
interessant antwoord te vinden op de vraag hoe de mobiliteit zich in relatie
tot de leeftijd ontwikkelt. Immers het is algemeen aanvaard dat kinderen meer
gewrichtsmobiliteit hebben dan volwassenen. Op welke leeftijd verliezen
kinderen dit fenomeen? Mijn hypothese is dat de gewrichtsmobiliteit bij
kinderen net als bij volwassenen ook leeftijds- en geslachtsafhankelijk zal
zijn en dat hypermobiliteit bij jonge kinderen een normaal gegeven blijkt te
zijn.

De primaire doelstelling van het onderzoek is het bepalen van de normaalwaarden
van gewrichtsmobiliteit bij kinderen in de leeftijd 4-18 jaar.

Het betreft een niet invasief observationeel onderzoek met wilsombekwamen.
(kinderen in de leeftijd van 4-18 jaar)

Het risico dat verbonden is aan het participeren in het onderzoek is nihiel.
In het onderzoek worden metingen verricht naar de actieve
bewegingsmogelijkheden van een aantal gewrichten. Dit is te vergelijken met de
intensiteit van het zitten op een bank. Een aantal kinderen zal een motorische
test ondergaan wat qua intensiteit te vergelijken is met stoeprandje lopen en
eraf springen. De manoeuvres die verricht worden ten behoeve van de
Beightonscore
hebben een lage belasting. Qua intensiteit vormt het onderdeel: vooroverbuigen
met gestrekte knieën en met de handen de grond aanraken, de hoogste
risicobelasting.
De belasting qua tijd varieert tussen de 20 en 60 minuten. De
kinderfysiotherapeutische ervaring leert dat voor het jonge kind de tests zowel
qua intensiteit als tijdsbelasting geen bezwaar vormen. Zij ervaren de test als
plezierig. Voor het oudere kind is het gezien de leeftijd geen bezwaar maximaal
60 minuten mee te werken aan een onderzoek.