Analyse van het transcriptoom van circulerende monocyten van patiënten met stabiele plaques en patiënten met instabiele plaques.

Aderverkalking of arteriosclerose begint meestal al op jeugdige leeftijd maar
het duurt doorgaans vele jaren alvorens de atherosclerotische plaques, die deze
aandoening kenmerken, aanleiding geven tot klinische problemen zoals een hart-
of herseninfarct. Deze atherosclerotische plaques die in de vaatwand gelegen
zijn, zijn o.a. samengesteld uit een opeenhoping van bindweefsel, gladde
spiercellen, vetten en witte bloedcellen en kunnen de diameter van een vat
vernauwen. Dit levert meestal nog geen problemen op zolang er voldoende bloed
door het vat kan stromen en afsluiting van het bloedvat door een bloedstolsel
voorkomen kan worden. Nu is gebleken dat op bepaalde plaques, de z.g.
instabiele plaques, gemakkelijk een bloedstolsel ontstaat dat het vat kan
afsluiten terwijl andere plaques, daarentegen als het ware stolsel resistent en
relatief onschuldig zijn (de z.g. stabiele plaques). Het ontstaan van een
bloedstolsel op een instabiele plaque blijkt de belangrijkste oorzaak te zijn
van een hart- of herseninfarct.
Omdat in 50% van de gevallen, een hart- of herseninfarct het eerste symptoom is
van verwikkelingen ten gevolge van aderverkalking, is voorgesteld om iedereen
boven de 35 jaar te screenen om risicopatiënten vroegtijdig te detecteren. Deze
personen krijgen dan een intense behandeling om hart- of herseninfarct te
voorkomen. Voor deze benadering is een eenvoudige en betrouwbare test nodig om
met een bloedprik te bepalen wie risico loopt op een hart- of herseninfarct.

Het doel van dit onderzoek is om een betrouwbare test, welke met een bloedprik
bepaalt wie risico loopt op een hart- of herseninfarct te ontwikkelen.
Witte bloedcellen spelen een belangrijke rol tijdens de ontwikkeling van
aderverkalking. Met name de precursors van macrophagen, de monocyten. Deze
dringen namelijk de vaatwand binnen en differentiëren daar tot macrofagen welke
betrokken zijn in een chronisch ontstekingsproces. Bovendien verlaten de
monocyten de atherosclerotische vaatwand ook weer en komen ze terug in het
bloed. Daarom willen we een test ontwikkelen die meet welke genen in
circulerende monocyten differentieel tot expressie komen bij patiënten met een
verhoogd risico op een hart- of herseninfarct. Deze test willen we later
gebruiken om te voorspellen wie risico loopt op een hart- of herseninfarct.

Voor dit onderzoek zullen we circulerende bloed monocyten verzamelen van (391
instabiel + 313 stabiel) 704 hart patiënten en 75 reumatoïde arthritis
patienten. Van deze patiënten wordt eenmalig een buisje (8ml) bloed afgenomen
om de monocyten uit te isoleren. In de eerste fase van het onderzoek zullen we
door middel van microarray analyse bepalen welke genen differentieel tot
expressie komen in de monocyten van 20 patiënten die arriveren op de EHH met
klinische symptomen van een acuut cornair syndroom(patiënten met instabiele
angina pectoris), vergeleken met 20 patiënten die geen acuut coronair syndroom
hebben gehad (patiënten met stabiele angina pectoris). Op basis van deze data
zullen we custom arrays ontwikkelen om de bloedcellen van meer mensen te
onderzoeken. We zullen bepalen hoe goed we met deze test de patiënten, die een
hartaanval gehad hebben kunnen onderscheiden van mensen, die geen hartinfarct
hebben gehad. Als het resultaat gunstig is, zal deze test in een volgend
onderzoeksproject geëvalueerd worden om te bepalen of ze ook hartinfarcten kan
voorspellen.

De belasting voor de patiënt is zeer gering. Het ontvangen van een venapuntie
is nagenoeg zonder risico en is voor vele hart patiënten een vaker terugkomende
handeling.