Het verbeteren van de diagnostiek voor spontane bacteriele peritonitis

Bij patiënten met levercirrose is ascites de meest voorkomende complicatie. Het
optreden van een infectie van ascites, spontane bacteriële peritonitis (SBP)
genaamd, gaat gepaard met een hoge morbiditeit en mortaliteit. Tijdige
herkenning van de infectie, en daarmee tijdig starten van antibiotica
vermindert de bijbehorende complicaties aanzienlijk.
De huidige diagnostiek kent echter 2 nadelen.Ten eerste is de huidige standaard
voor het aantonen van een infectie, het aantal segmentkernige granulocyten in
ascites, tijdrovend. Het wordt bepaald in het laboratorium en, zeker buiten
reguliere werktijden, duurt het vaak lang voordat de uitslag bekend is. Het
gebruik van dipstick-testen kan een goed *bedside* alternatief bieden voor het
aantonen van een infectie van ascites. Het tweede nadeel van de huidige
diagnostiek is de kweekmethode. Ascites wordt altijd gekweekt om een eventuele
verwekker aan te tonen. In 60% van alle ascites samples waarin een infectie is
aangetoond wordt met de huidige kweekmethode geen verwekker gevonden. Dit maakt
het onmogelijk om de antibiotische therapie aan te passen aan de verwekker.

Het doel van de studie is het verbeteren van de huidige diagnostiek voor
spontane bacteriële peritonitis.
Primair wordt het gebruik van dipsticks als bedside diagnostiek vergeleken met
de huidige standaard, aantal segmentkernige granulocyten in ascites, voor het
aantonen van een infectie in acites.
Secundair wordt de huidige kweekmethode van ascites vergeleken met andere
methoden om een micro-organisme in ascites aan te tonen.

mono-center prospectief onderzoek

Alle patienten met levercirrose en ascites opgenomen op de afdeling maag- darm-
en leverziekten van het Erasmus MC die een ascites drainage moeten ondergaan,
zowel diagnostisch als ontlastend worden gevraagd deel te nemen. Bij deelname
wordt ascites, naast de gebruikelijke bepalingen, middels een dipstick test
gecontroleerd op aanwezigheid van een infectie.
Ascites wordt, volgens de gebruikelijke methode met bloedkweekflessen, gekweekt
voor het aantonen van een micro-organisme. Tevens worden er verschillende
andere methoden gebruikt, te weten een groter volume kweken en andere
voedingsbodem, om een verwekker aan te tonen. In die gevallen waar helemaal
geen verwekker wordt aangetoond, zal zowel ascites als een bloedmonster van de
patient via PCR worden gecontroleerd op aanwezigheid van bacterieel DNA.

De studie brengt voor de patient geen extra belasting of risico met zich mee
aangezien er geen extra handelingen specifiek voor de studie bij de patient
worden verricht. Ascites wordt verkregen uit een ascites drainage in het kader
van de reguliere behandeling. Bloed wordt extra afgenomen tijdens reguliere
prikmomenten.