Leidt actieve regulatie van negatieve emoties tot eetbuien bij patienten met een eetbuistoornis?

Bij mensen met een eetbuistoornis lijkt een negatieve stemming beïnvloedt te
hebben op het eetgedrag. Er lijkt een link te zijn tussen een emotionele
verstoring of een negatieve emotionele toestand en eetbuien (Grilo & Shiffman,
1994). Eetmomenten die tot een eetbui leiden zijn geassocieerd met negatievere
stemming, minder energie, meer spanning en minder hongergevoelens dan
eetmomenten die niet leiden tot een eetbui (Waters, Hill, & Waller, 2001). De
algehele stemming van mensen met een eetbuistoornis is over het algemeen slecht
maar blijkt dat met name te zijn vlak voor een eetbui (Greeno, Wing, &
Shiffman, 2000).
Een paar studies hebben het effect van een negatieve stemming bij mensen met
een eetbuistoornis onderzocht in een experiment. Mensen met een eetbuistoornis
aten meer tijdens een smaaktest die volgde op een negatieve stemmingsinductie
dan mensen zonder een eetbuistoornis (Telch & Agras, 1996)(Chua, Touyz, & Hill,
2004). Daarnaast bleek een negatievere stemming beïnvloed te hebben op de
perceptie waardoor een eetmoment eerder als een eetbui werd gekenmerkt. Tevens
lijkt een negatieve stemming het gevoel van controleverlies significant te
verhogen (Agras & Telch, 1998).
Om deze neigingen om te eten te onderdrukken en de negatieve stemmingen te
reguleren moet men zelfcontrole uitoefenen. Baumeister, Muraven en collega *s
(Muraven & Baumeister, 2000) veronderstellen dat men maar beperkte middelen
heeft om zelfcontrole uit te oefenen en dat wanneer er controle moet worden
uitgeoefend over verschillende gedragingen dit uit dezelfde eindige bron halen.
Wanneer er dus over twee opeenvolgende taken controle moet worden uitgeoefend
zal er minder over zijn voor de tweede taak. Hierdoor zal het controleren van
die tweede taak veel minder goed gebeuren. Uit een studie van Vohs en
Heatherton (2001) die aan een groep chronische lijners vroegen om of hun
emoties te reguleren tijdens een filmfragment of die te kijken, bleek dat ze in
een daarop volgende smaaktest veel meer aten dan een groep lijners die zonder
instructies naar het fragment hadden gekeken. De resultaten uit de hier
beschreven studies steunen de hypothese dat zelfcontrole is uitgeput na het
uitoefenen van zelfcontrole.

We verwachten dat mensen met BED die gevraagd worden hun emoties te reguleren
tijdens het kijken naar een emotioneel filmfragment meer zullen eten tijdens
een daarop volgende smaaktest dan mensen die geen instructies hebben gehad. Die
eerste groep is minder in staat om aantrekkelijk voedsel te weerstaan omdat zij
zelfcontrole moesten uitoefenen over hun emoties terwijl de tweede groep dat
niet deed.

Dag 1: Screening: afname Eating Disorder Examination (EDE) (Jansen, 2000;
Cooper & Fairburn, 1987), Beck Depression Inventory-II (BDI-II-NL)(Van der
Does, 2002)
Dag 2: De deelnemers worden door het lot toegewezen aan of wel een conditie
waar ze gevraagd wordt om hun emoties te onderdrukken tijdens het kijken naar
een emotioneel filmfragment of wel de conditie waarin ze geen instructies
krijgen. Duur 3 tot 4 minuten. Vervolgens worden ze gedurende 10 minuten
onderworpen aan een smaaktest waar in ze verschillende smaken snoep moeten
beoordelen.
Voor en na de film en na de smaaktest: invullen van korte vragelijst over hun
stemming. Op het einde korte vragenlijst voor een manupulatie check

Aan de deelnemers zal worden gevraagd om mee te werken aan een interview en het
invullen van een vragenlijst. Duur: 45 minuten.
Tijdens de tweede test dag zal hen gevraagd worden naar een kort filmfragment
te kijken en vervolgens verschillende soorten snoep te proeven. Duur: 45
minuten.