Validatiestudie van veneuze compliantie metingen tijdens orthostatische stress

Veneuze compliantie zegt iets over de rekbaarheid van de aders. Het wordt
uitgedrukt in ml/mmHg en is een maat voor hoeveel mililiters bloed een vene kan
accomoderen om de intraveneuze druk met 1 mmHg te laten stijgen. In veel
aandoeningen, waaronder pre-eclampsie, blijkt de veneuze compliantie verlaagd.
In een eerdere, door ons verrichte studie zijn 2 snellere methoden voor het
meten van veneuze compliantie ontwikkeld. Echter, deze methoden blijken een
hoge variatie-coefficient te hebben.
Een andere snelle methode betreft de methode ontwikkeld door Halliwill et al .
Hierbij wordt gebruik gemaakt van een druk op de bovenarm van 60 mmHg om de
veneuze inflow te onderbreken, wat bij jonge vrouwen als erg hoog kan worden
beschouwd. Ook wordt bij deze methode de intraveneuze druk gelijkgesteld aan de
druk die op de manchet wordt gezet. Echter, onder andere door extravasatie kan
deze aanname in twijfel worden getrokken. Daarom is een vergelijking met de
door ons ontwikkelde methoden met die van Halliwill et al. en een variant
hierop gewenst.
Daarnaast zouden we deze 4 methoden willen gebruiken, om te kijken naar het
effect van orthostatische stress op veneuze compliantie. Het is te verwachten
dat de veneuze compliantie afneemt met orthostatische stress. Met deze 4
methoden kan bepaald worden, welk van de 4 het best veneuze compliantie meet
tijdens orthostatische stress, met de beste variatie- en
reproduceerbaarheidscoefficient.

Het betreft een studie om de beste methode uit 4 te bepalen om de veneuze
compliantie te meten tijdens orthostatische stress. Daarnaast wordt gekeken
naar de invloed van orthostatische stress op veneuze compliantie. Door op 4
verschillende momenten bij dezelfde persoon de veneuze compliantie te meten,
kan ook de reproduceerbaarheidscoefficient van de verschillende methoden worden
bepaald.

observationeel/validatie studie

Er bestaat een kans op duizeligheid bij een hogere mate van orthostatische
stress (+60 graden), die echter vrij snel verdwijnt na terugkeer in liggende
positie. Daarnaast kunnen proefpersonen last ondervinden (irritatie) van beide
(bloed)drukmanchetten. De kleine hoeveelheid kwik die gebruikt is voor het
kwiktouwtje brengt een verwaarloosbaar risisco met zich mee. Het kwik kan op
geen enkele wijze in contact komen met de proefpersoon. Daarnaast geeft het
inbrengen van een venflon een (klein) risico op infectie en/of een
bloeduitstorting voor de proefpersoon. Met deze nadelen in acht genomen,
schatten wij de belasting en risico*s voor de proefpersonen laag in.