Impact van immuunresponsen bij chronic Hepatitis C Genotype 1 Virus geinfecteerde patienten, gedurende behandeling met Peg-Interferon-alpha-2b en Ribavirine.

Achtergrond
Behandeling van chronische hepatitis C (HCV) is aanmerkelijk verbeterd.
Genotype 1 patienten hebben echter een lagere kans op respons op behandeling
dan andere genotypen. Een beter begrip en verbetering van deze resultaten in
genotype 1 patienten zijn op dit moment de grootste uitdaging binnen het HCV
onderzoek.

In chronisch met HCV geinfecteerde patienten zijn HCV-specifieke T-cell
responsen over het algemeen zwak, te beperkt gericht en vaak niet werkzaam. De
aanwezigheid van HCV-specifieke regulatoire CD4+ T-lymphocyten (Treg), die de
activiteit van HCV-specifieke CD4+ helper and CD8+ cytotoxische T cellen kunnen
onderdrukken en dendrietische cellen die niet werkzaam zijn, zijn mogelijke
mechanismen die verantwoordelijk zijn voor deze verzwakte immuunrespons.

Een andere recente studie door onze groep liet een verhoogde expressie van
FoxP3 zien in de lever van HCV-positieve levertransplantatie ontvangers in
vergelijking met niet-HCV acceptors. FoxP3 is een essentiele transcriptie
factor die tot expressie komt in Treg. Verder hebben wij gevonden dat de
expressie van het immuunsuppressieve cytokine IL-10 verhoogd was in de lever,
maar niet in perifeer bloed van HCV-positieve patienten. Deze resultaten wijzen
op een toename van het aantal en het immuunregulerende effect van Treg lokaal
in de lever, als een gevolg van re-infection met HCV. Deze data onderschrijven
het belang van het onderzoeken van immuunresponsen in de lever. Met behulp van
de minimaal invasieve dunne naald zuigbiopsie (fine-needle aspiration biopsy =
FNAB) is het nu mogelijk om veilig en herhaaldelijk levermateriaal te
verkrijgen om de lokale antivirale immuunrespons bij chronische HCV patienten
te onderzoeken.

Rationale
Onze voorgaande studies en de huidige literatuur ondersteunen het concept dat
regulatoire T cellen (Treg) bijdragen aan persisteren van de hepatitis C
infectie doordat zij immuunresponsen specifiek tegen het hepatitis C virus
(HCV) onderdrukken. Verder wordt in ontelbare studies gesuggereerd dat HCV het
aantal en de functie van dendrietische cellen DCs vermindert. Dit zou kunnen
bijdragen tot virale persistentie. Deze studie is opgezet om te onderzoeken of
peginterferon en ribavirine therapie de activiteit van Treg en dendritische
cellen (DC's) beinvloeden en of dit resulteert in een toename van de
HCV-specifieke immuunresponsen.

Primair
Evaluatie van de effecten van peginterferon and ribavirine behandeling op de
immune response van chronische HCV genotype 1 patienten voor, gedurende en na
behandeling.

Secundair
1. Bepalen of differentiele modulatie van Treg activiteit of DC functie
gedurende behandeling bijdragen aan respons op de behandeling van chronisch HCV
geinfecteerde patienten.

2. Bepalen of en tot in welke mate immuunresponsen in het bloed een
weerspiegeling geven van de immuunrespons in de lever. De plaats in het lichaam
waar de infectie actief is en waar het hoofdzakelijk schade berokkent. Dit is
belangrijk, omdat veel bekend is over het afweersysteem in het bloed van
HCV-patienten, maar dit hoeft niet integraal te gelden voor de lever zelf.
Hiervoor zijn ook aanwijzingen in de literatuur. Door alleen naar het bloed te
kijken zouden verkeerde conclusies getrokken kunnen worden.

Monocentrisch, translationeel, open label onderzoek met een arm van 20
patienten.

Mogelijke risico*s en ongemakken

Er is geen extra risico verbonden aan de afname van extra bloed, aangezien deze
plaatsvinden naast de reguliere bloedafnamen. Normaliter kunnen bloedafnamen
lichte pijn, zwelling en/of infectie veroorzaken of een blauwe plek. Verder
kunnen zuigbiopties lichte pijn en/of een blauwe plek veroorzaken. Andere
ongemakken zijn in onze kliniek niet voorgekomen en ook niet in de
onderzoekswereld beschreven.