Het effect van Trastuzumab op de kinase activiteit van B-cellen, gemeten door middel van microarray verkregen fosforylatie profielen.

Dit onderzoek is opgezet om meer inzicht te krijgen in de signalering van de
HER-2 receptor. HER-2 speelt een belangrijke rol bij het onstaan van
borstkanker. Trastuzumab, een antilichaam tegen de HER receptor, wordt
succesvol toegepast bij patienten met gemetastaseerde borstkanker, als
monotherapie of in combinatie met chemo- of hormale therapie. Echter er is nog
veel onduidelijk omtrent de werking van trastuzumab en de signalering van de
HER-2 receptor.

Met de ontwikkeling van de peptide microarray is het mogelijk om de activatie
(fosforylering) van vele eiwitten tegelijk te meten. Zo is ook het mogelijk om
te kijken welke eiwitten worden gefosforyleerd door de HER-2 receptor. Door
verschillende monsters te nemen voor- en na behandeling met trastuzumab zijn er
mogelijk veranderingen waarneembaar in het eiwitprofiel downstream van de HER-2
receptor. We gaan ook kinase activiteit proberen te meten met de SELDI TOF, een
massa spectrometer.

Omdat er nog weinig bekend is over het gebruik van deze technieken in deze
setting, is deze studie voornamelijk bedoeld om te kijken of het mogelijk is
kinase activiteit te meten in cellen van patienten die behandeld worden met
trastuzumab. We beginnen met het bestuderen van kinase activiteit in witte
bloedcellen, omdat deze eenvoudiger te verkrijgen zijn dan tumorcellen.

Primair doel van dit onderzoek is om te kijken of het mogelijk is om kinase
activiteit te meten in lymfocyten van patienten die behandeld worden met
trastuzumab. Als dit mogelijk is willen we graag weten hoeveel cellen hiervoor
nodig zijn.

Secundaire doelen zijn om te kijken of het effect van de trastuzumab
behandeling te correleren is aan de veranderingen in fosforylatieprofielen, en
of de verkregen profielen te correleren zijn aan de trastuzumab spiegels van de
patienten.
Ook willen we kijken of de veranderingen in kinase activiteit te correleren is
aan metabole veranderingen in urine.

Er worden in totaal 30 patienten geincludeerd in deze studie:

1) 15 patienten die behandeld worden met trastuzumab. Bij deze patienten wordt
gedurende de eerste 4 weken van behandeling eens per week een aantal
bloedmonsters afgenomen. Ook worden deze patienten gevraagd eens per week urine
in te leveren. De bloedmonsters worden gebruikt om witte bloedcellen te
isoleren. In die cellen wordt gekeken naar kinase activiteit. Omdat er monsters
genomen worden voor- tijdens- en na de behandeling is het mogelijk om te kijken
naar veranderingen in kinase activiteit ten gevolge van therapie met
trastuzumab.


2) 15 patienten wiens trastuzumab behandeling stopt worden gevraagd om een
aantal bloedmonsters te doneren gedurende 8 weken (eens per 2 weken). Dit omdat
we een eliminatiecurve willen maken van trastuzumab. Patienten die onder
behandeling staan krijgen elke week trastuzumab toegediend. Vanwege de lange
halfwaardetijd van trastuzumab is het bij deze patienten onmogelijk een
betrouwbare eliminatiecurve te construeren.

De belasting voor de 15 patienten die met trastuzumab behandeld worden is dat
we op een aantal tijdstippen een extra bloedmonster afnemen. De patienten zijn
dan al aanwezig in het ziekenhuis. Ook wordt hen gevraagd urinemonsters af te
staan. De patienten wiens trastuzumab behandeling stopt worden gevraagd een
aantal maal (4 maal) naar het ziekenhuis te komen om een buisje bloed te laten
afnemen.