Effect van tizanidine op de reflexboog van de bovenste extremiteit.

Er is geen eenduidigheid over de etiologie van spasticiteit. Spasticiteit kan
gedefinieerd worden als een verhoogde weerstand bij bewegen van een gewricht,
samengaand met verhoogde peesreflexen. De algemeen aanvaarde verklaring
hiervoor is een toegenomen prikkelbaarheid van de reflexboog. Interventies om
spasticiteit te bestrijden zijn gericht op het onderbreken van de reflexboog,
onder andere medicamenteus met spasmolytica. Er is echter behoefte aan meer
selectief werkende spasmolytica. Hiervoor is meer onderzoek nodig naar de
etiologie van spasticiteit en de precieze invloed van huidige spasmolytica op
de reflexboog met als einddoel spasticiteit beter te kunnen behandelen. Van een
spasmolyticum tizanidine zijn er aanwijzingen dat het een specifiek
werkingsprofiel op de spierspoel afferent in de reflexboog heeft.

Het bepalen van de effecten van tizanidine op systeemeigenschappen van de
perifere reflexboog van de bovenste extremiteit.

Met behulp van een haptische robot wordt de reflexieve bijdrage aan de
gewrichtsweerstand gekwantificeerd. Hiertoe worden krachtsverstoringen en
positieverstoringen uitgeoefend op de pols van de proefpersoon. De
spieractiviteit wordt gemeten middels EMG. Er worden in totaal 6 metingen
afgenomen, eenmaal voor inname van 4 mg tizanidine, de rest erna.

Eenmalig 4 mg tizanidine oraal

Belasting: zes maal 20 minuten geconcentreerd werken, onderbroken door korte
pauzes.

Mogelijke risicos bij tizanidinegebruik hangen samen met de mogelijke
bijwerkingen van tizanidine. De meest voorkomende bijwerking is slaperigheid.
De ervaring leert dat de slaperigheid een tot anderhalf uur na inname duidelijk
afneemt.