Effect van ammoniumverbindingen in tabak op de opname van nicotine bij rokers

Aan de tabak van sigaretten worden door tabaksfabrikanten verscheidene stoffen
toegevoegd voor de geur, smaak of voor een betere verbranding van de sigaret.
Volgens de tabaksindustrie worden ammoniumverbindingen aan tabak toegevoegd
voor de smaak. Echter, recent is gebleken dat ammonium, naast dat het de smaak
beïnvloedt van de tabak, ook nicotineverhogende eigenschappen zou kunnen
hebben.

Bepalen of het toevoegen van ammonium aan sigaretten de absorptie van nicotine
(hoeveelheid en snelheid) in het bloed van ervaren (chronische) rokers
verhoogt.

Ervaren rokers wordt gevraagd twee sigaretten te roken van twee verschillende
merken, die commercieel verkrijgbaar zijn op de Nederlandse markt. Beide merken
bevatten dezelfde gehaltes aan teer en nicotine, maar verschillen in
ammoniumgehaltes. Dit gebeurt volgens het cross-over design, d.w.z. de
proefpersoon rookt *s ochtends de ene sigaret en *s middags, na een
uitwasperiode, de andere. Het roken van de sigaret gebeurt via een blaaspijpje,
zodat per trek dezelfde volumina worden behaald. Daarnaast moeten de
proefpersonen roken volgens een bepaald regime: elke 60 sec een inhalatie van
55 ml in 2 sec, waarna de rook 2 sec. in de longen wordt vastgehouden alvorens
de rook uit te blazen. Van de sigaret worden 6 inhalaties genomen, waarna deze
wordt uitgemaakt.Voor, tijdens en na het roken wordt 2 maal 12 ml en 6 maal 3
ml bloed afgenomen middels een veneuze katheter (totaal 84 ml). Tevens wordt
speeksel uit de mond afgenomen middels een watje. Daarnaast is de persoon
aangesloten op een bloeddruk- en hartfrequentiemeter.

Roken van een ammonium-arme en een ammonium-rijke sigaret.

De proefpersonen zullen eenmalig naar het Slotervaartziekenhuis moeten komen.
Ze mogen de nacht ervoor en tot aan het onderzoek niet gerookt hebben. De
studie zal bestaan uit 2 keer anderhalf uur onderzoek en daartussen 4 uur
pauze, waarin ze niet mogen roken.