Het effect van 12 weken training op lipid handling in de spier, in relatie tot diabetes mellitus type 2.

Een belangrijk element in de pathogenese van type 2 diabetes is het verminderd
vermogen van insuline om de glucose opname te stimuleren (insuline
resistentie). De skeletspier speelt een belangrijke rol in de ontwikkeling van
deze insuline resistentie, al is het precieze mechanisme hierachter nog niet
bekend. Wel is bekend dat accumulatie van vetten in weefsels een rol speelt en
dat ook vetzuurmetabolieten zoals diaclylglycerol (DAG), lange keten fatty acyl
CoA (LCFaCoA) en ceramiden insuline resistentie kunnen veroorzaken. Dit is
waarschijnlijk te wijten aan het feit dat diabeten minder goed vetten kunnen
verbranden en/of dat lipasen zorgen voor de afbraak van triacylglycerol (TAG),
maar niet van DAG. Recent is een lipase ontdekt die zorgt voor de afbraak van
TAG naar DAG, Adipose TriGlyceride Lipase (ATGL) genaamd. Gehypothiseerd wordt,
dat een overexpressie van deze lipase, zorgt voor een grote toename van DAG en
op deze manier voor de ontwikkeling van type 2 diabetes. Naast ATGL zijn ook
andere lipasen en eiwitten betrokken bij de regulering van de intramusculaire
triglyceride lipolyse.
Verder is het ook bekend dat type 2 diabeten een verhoogd risco hebben voor
hartziekten, waaronder hartfalen. Er wordt daarom gesuggereerd dat type 2
diabetes niet alleen gekenmerkt wordt door vetophoping in de skeletspier, maar
ook in de hartspier, met een verminderde oxidatieve capaciteit en hartziekten
tot gevolg.

Het doel van het onderzoek is om de mechanismen te ontrafelen die
verantwoordelijk zijn voor een verminderde mitochondriele
vetverbrandingscapaciteit en die bijgevolg bijdragen aan de ontwikkeling van
type 2 diabetes. In de eerste plaats wordt onderzocht of de activiteit van
eiwitten die betrokken zijn bij lipid handling, veranderd is in mensen met type
2 diabetes en of deze verhoging leidt tot verhoogde vetzuur metaboliet
niveau's. Een tweede subdoel is om te onderzoeken of de hoeveelheid vetten in
spier en hartweefsel verhoogd is in type 2 diabetes patienten in vergelijking
met gezonde controle personen en of dit geassocieerd is met een verminderde
oxidatieve capaciteit. Tot slot wordt onderzocht wat het effect is van 12 weken
fysieke inspanning op het vetzuurmetabolisme in de spier en op de lipide
accumulatie en de oxidatieve capaciteit in hart- en skeletspier in type 2
diabeten, vergeleken met gezonde controle personen.

Proefpersonen zullen worden uitgenodigd voor screeningstesten. Deze houden in:
medische historie, fysiek onderzoek, ECG, Orale Glucose Tolerantie Test (OGTT),
controle van laboratorium parameters. Vervolgens worden de volgende testen voor
en na het trainingsprogramma uitgevoerd: lichaamssamenstelling, spier- en
vetbiopten, maximale inspanningstest, MRS van de hartspier en van de
skeletspier en hyperinsulinemische-euglycemische clamp.

Bloedafnames, het plaatsen van infusen, en de afname van een spierbiopt kunnen
gepaard gaan met het ontstaan van een blauwe plek. Het uitvoeren van het
trainingsprogramma kan in het begin misschien gepaard gaan met wat
spierstijfheid of spierpijn.