Een gerandomiseerd onderzoek naar de behandeling van ongeruptureerde arterioveneuze malformaties in de hersenen

Een arterioveneuze malformatie (AVM) is een bloedvatafwijking die bestaat uit
een directe verbinding tussen één of meer arteriën en venen. Een AVM in de
hersenen komt bij 15 tot 18 van de 100 000 personen komt voor. De meest
gevreesde complicatie van een intracerebraal AVM is een intracraniële bloeding
die kan leiden tot een bewustzijnsdaling, neurologische uitval of overlijden.
Indien nooit eerder een bloeding is opgetreden, en dus sprake is van een
ongeruptureerd AVM, is de kans hierop vermoedelijk 1 tot 8% per jaar.
Een AVM in de hersenen kan verwijderd worden door middel van neurochirurgie,
endovasculaire embolisatie, radiochirurgie, of een combinatie van deze
behandelingen. Elk van de behandelingen gaat echter gepaard met een aanzienlijk
risico. Eén niet-gerandomiseerde studie suggereert dat een conservatieve
behandeling in de eerste jaren tot minder bloedingen leidt dan een invasieve
behandeling.
Omdat nooit een gerandomiseerd onderzoek heeft plaatsgevonden waarin invasieve
behandeling van het AVM is vergeleken met een conservatieve behandeling, is het
onbekend of de voordelen van het verwijderen van het AVM opwegen tegen de
nadelen.

Het primaire doel van deze studie is te onderzoeken of conservatieve
behandeling van ongeruptureerde intracerebrale AVMs de uitkomst op de lange
termijn verbetert in vergelijking met een invasieve behandeling bestaande uit
neurochirurgie, endovasculaire embolisatie, radiochirurgie, of een combinatie
van deze behandelingen.
Het secundaire doel is het effect van conservatieve behandeling op
complicaties, kwaliteit van leven en medische kosten te vergelijken met dat van
invasieve behandeling.

ARUBA is een multi-centrum, gerandomiseerde en gecontroleerde klinische trial
waaraan 800 patiënten deel moeten gaan nemen. Alleen de onderzoekers in de twee
coördinerende centra en de leden van de commissies die uitkomsten moeten
beoordelen zijn geblindeerd voor de behandeling van de patiënten.

Gerandomiseerd wordt tussen een conservatieve therapie, die bestaat uit medicatie ter behandeling van de symptomen, en invasieve therapie die gericht is op het verwijderen van het AVM (neurochirurgie, embolisatie of radiochirurgie)

Van deelnemers wordt verwacht dat zij in de eerste twee jaar eens per 6 maanden
ter controle de polikliniek van het UMC Utrecht bezoeken, gevolgd door
jaarlijkse bezoeken met telefonisch contact 6 maanden na ieder bezoek, tot een
maximum van 7,5 jaar na de start van de studie.

Zowel een conservatieve als een invasieve behandeling zijn erkende en
geaccepteerde therapeutische opties bij een ongeruptureerd AVM. Geen van beide
mogelijkheden is experimenteel. Het is niet bekend of een invasieve behandeling
of een conservatief beleid tot minder complicaties leidt. Deelname aan dit
onderzoek leidt daarom niet tot extra risico*s.

Het belangrijkste gevaar van een AVM is de kans op een intracraniële bloeding.
Deze kans is zowel aanwezig bij een conservatief beleid (en wordt dan geschat
op 1 tot 8% per jaar) als bij een invasieve behandeling zolang deze nog niet
heeft geleid tot volledige obliteratie van het AVM. In het laatste geval wordt
het risico geschat op 4 tot 9% per jaar.

Elk van de invasieve behandelingen heeft een risico. De frequentie waarmee
complicaties optreden is niet exact bekend. Het belangrijkste risico van elk
van de interventies is het ontstaan van een intracraniële bloeding.

Bij endovasculaire behandeling bestaat een kans op bloeding t.p.v. de lies.
Daarnaast kan zowel door de angiografische procedure als door het
embolisatiemateriaal een afsluiting optreden van één van de intracraniële vaten
met een herseninfarct als gevolg.

De neurochirurgische ingreep kan gecompliceerd worden door onbedoelde schade
aan gezond hersenweefsel, een locale infectie of een sub- of epiduraal hematoom.

Radiochirurgie kan ook leiden tot occlusie van een ander intracranieel vat dan
dat van het AVM met een herseninfarct als gevolg, tot hersenschade als gevolg
van de bestraling, en tot haarverlies in het gebied van de stralenbundel.

De risico*s van medicamenteuze behandeling zijn geheel afhankelijk van de keuze
van het medicament. Meestal zal het gaan om een pijnstiller of een
anti-epilepticum. Deze middelen zouden ook gegeven worden buiten deelname aan
het onderzoek en een additioneel risico door deelname is dus niet te
verwachten.