Fase I, dosis escalatie studie met sorafenib in combinatie met sirolimus bij patienten met een solide tumor

Sirolimus, a raf kinase inhibitor, is recent geregistreerd als anti-kanker
middel bij het niercelcarcinoom. Sorafenib is een mTOR inhibitor. mTOR
inhibitors kunnen ook een anti-tumor effect te weeg brengen. De combinatie
sirolimus - sorafenib zal bestudeerd worden in de huidige studie in patienten
met solide tumoren, voor wie er geen standaard kanker therapie (meer) bestaat.
De hypothese is dat de combinatie van sorafenib met sirolimus, twee "targeted
middelen", synergistisch kan zijn. De reden om sirolimus te gebruiken en niet
temsirolimus, een andere veelgebruikte mTOR inhibitor, is dat zowel sorafenib
als sirolimus tabletten voor orale inname zijn. Temsirolimus kan alleen
parenteraal toegediend worden. Omdat zowel soarfenib en sirolimus beide
gemetaboliseerd worden via CYP3A4 kunnen zij elkaars pharmacokinetiek
beinvloeden. Daarom, zal een nauwkeurige monitoring van de veiligheid en
bijwerkingen als ook van de pharmacokinetiek gedaan worden.

Primair:
Het identificeren van de aanbevolen dosering van sorafenib en sirolimus voor
combinatie therapie in toekomstige fase II studies

Secundair:
1. bepalen van de veiligheid van de combinatie van sorafenib en sirolimus
2. bepalen van de MTD, indien mogelijk, van de combinatie van sorafenib en
sirolimus
3. analyseren van de pharmacokinetiek van sorafenib en sirolimus wanneer ze
gebruikt worden in de combinatie van sorafenib en sirolimus
4. evalueren van de effectiviteit van de combinatie van sorafenib en sirolimus

Enkel centrum, open label, ongecontrolleerde, dosis escalerende phase I studie

De combinatie van sorafenib en sirolimus (dosis escalatie studie)

Dit is een fase I studie. Sorafenib is geregistreerd voor gebruik bij
nierkanker. Sirolimus is geregistreerd voor een andere indicatie. De doseringen
die nodig zijn voor een klinisch effect zijn bekend. In het eerste cohort
zullen patienten op een lage dosering van beide middelen behandeld worden.
Daarom is het risico op ernstige bijwerkingen beperkt.
De responskans in fase I studies is in het algemeen 10%.