Markers van neurodegeneratie en oxidatieve stress en snelheid van progressie bij multiple sclerose

Het ziektebeloop van multiple sclerose (MS), een inflammatoire en
neurodegeneratieve ziekte van het centrale zenuwstelsel, is zeer verschillend.
Bij een deel van de patiënten is er sprake van snel toenemende invaliditeit,
waarentegen andere patiënten ook na een zeer lange ziekteduur geen of maar zeer
geringe symtpomen vertonen. Het is niet duidelijk wat de pathophysiologische
mechanismen zijn, die bij MS tot inflammatie en neurodegeneratie leiden, en het
is tegenwordig ook onmogelijk om het ziektebeloop bij de individuële patiënt
aan het begin van de ziekte te voorspellen.

In eerdere onderzoeken werd gepoogd, zogenaamde surrogate markers te
indentificeren, dit zijn stoffen in bloed of liquor, diens concentratie aan
ziekteactiviteit gecorreleerd is. Veelal werden in kleine cross-sectionele
studies een stof in bloed of liquor vergeleken tussen gezonden en MS-patiënten,
het doel van deze studies was het markers van acuut ontstane neuronale of
gliale cellschade, welke in het kader van inflammatie optreedt, aan te tonen.

In de laatste jaren wordt echter steeds duidelijker, dat naast de acute
inflammatie bij MS ook een langzaam progressieve neurodegeneratie optreedt, die
voor een belangrijk deel voor de toenemende invaliditeit verantwoordelijk is.
Een biomarker, welke met de voor de patiënt het meest relevante variable,
namelijk de snelheid van progressie gecorreleerd is, zou de beste marker voor
de onderliggende ziekteactiviteit zijn.

In eerdere onderzoeken werd ook gesuggereerd, dat oxidatieve stress een rol
speelt in de pathophysiologie van MS. Ook maten van oxidatieve stress zijn tot
nu toe niet vergeleken met de snelheid van klinische achteruitgang.

In dit exploratief longitudinaal onderzoek willen wij nagaan, of markers van
neuronale en gliale schade, van onstekingsactiviteit en markers van oxidatieve
stress, in het bloedplasma van patiënten met MS gecorreleerd zijn aan de
snelheid van progressie bij MS.

In ons longitudinaal onderzoek willen wij nagaan of maten van neuronale schade,
gliale schade en oxidatieve stress gecorreleerd zijn met de snelheid van
klinische achteruitgang. Bovendien willen wij onderzoeken of deze variabelen
verschillen tussen MS-patiënten en gezonde controlepersonen.

Exploratieve longitudinale studie (studieperiode: tien jaar) met jaarljkse
metingen.

Elk jaar:
- kort neurologisch onderzoek (om de mate van invaliditeit vast te stellen)
- niet invasieve meting van de autofluorescentie van de huid
- bloedafname per venapunctie