Pilotimplementatie van een behandelprotocol voor arbeidsrelevante psychische problematiek bij Turken, Marokkanen en andere niet-westerse allochtonen

Werknemers van Turkse en Marokkaanse afkomst hebben een groter risico om in de
WIA (voorheen WAO) te komen dan autochtone werknemers. Het gaat hier niet
alleen om oudere werknemers die fysiek zwaar werk verrichten maar juist ook om
jongere mannen en vrouwen met psychische klachten en een relatief kort
werkverleden. Extra aandacht voor Turkse en Marokkaanse en andere niet-westerse
allochtone medewerkers die verzuimen wegens psychische klachten is nodig om de
in-stroom van deze medewerkers in de WIA te voorkomen. Dit kan aan de hand van
een begeleidingsprotocol gericht op adequate werkhervatting.

Het Trimbos-instituut heeft een begeleidingsprotocol ontwikkeld voor de
begeleiding van Turken, Marokkanen en andere niet-westerse allochtone
medewerkers die wegens psychische klachten ver-zuimen van hun werk. Het
begeleidingsprotocol is niet diagnosegebonden hetgeen betekent dat het protocol
gebruikt kan worden bij uiteenlopende klachten zoals spanningsklachten (in meer
of mindere mate), angstklachten en depressieve klachten. Het
begeleidingsprotocol is gebaseerd op de cogni-tieve gedragstherapie en sluit
aan bij de richtlijn van de NVAB-richtlijn *Handelen van de bedrijfsarts bij
werknemer met psychische klachten' en the-orieën over het hanteren van
werkstress. Aspecten van interculturele ge-spreksvoering komen uitgebreid aan
bod.

Dit project is een haalbaarheidsstudie gericht op het verder ontwikkelen en
uittesten van het door het Trimbos-instituut ontwikkelde behandelprotocol voor
arbeidsrelevante psychische problematiek (ARPP) bij Turken en Marokkanen (Can,
2002 ongepubliceerd). Het uiteindelijke doel is om te komen tot een bruikbaar
en goed overdraagbaar behandelprotocol dat gebruikt kan worden door iedere
hulpverlener die te maken krijgt met Turkse of Marokkaanse of andere
niet-westerse allochtone medewerkers werknemers met ARPP.

Deze haalbaarheidsstudie kent twee centrale doelstellingen. Allereerst wordt
onderzocht of er op basis van het nu voorliggende behandelprotocol een goed
bruikbaar en overdraagbaar behandelprotocol kan worden (uit-)ontwikkeld.
Daarnaast wordt onderzocht of de interventie kan worden geïmplementeerd in een
veldsetting.


Dit wordt specifiek in de volgende drie vraagstellingen geformuleerd:

1. Kan het behandelprotocol (en het bijbehorende werkboek) worden
uit-ontwikkeld tot een goed bruikbaar en goed overdraagbaar behandelproto-col
voor hulpverleners die te maken krijgen met ARPP bij Turkse en Marokkaanse en
andere niet-westerse allochtone werknemers? En zo niet, welke interventie is
dan wel no-dig? Deze vragen worden beantwoord aan de hand van een
procesevalua-tie met daarin aandacht voor de waardering van de professionals
van het behandelprotocol en de waardering van de cliënten van het
behandelpro-tocol.

2. Wat zijn de bevorderende en belemmerende factoren bij de implementatie van
het protocol in een veldsetting? Deze factoren worden in kaart gebracht door
middel van een pro-cesevaluatie aan de hand van interviews met de professionals
over bevor-derende en belemmerende factoren al dan niet gerelateerd aan de
organi-satiestructuur. Een belangrijke vraag is of de juiste doelgroep wordt
be-reikt en wat de participatie van de deelnemers aan de interventie is.

3. Zijn er indicaties voor het effect van de behandeling? Deze vraag wordt
beantwoord aan de hand van een voor- en nameting bij cliënten met daar-bij
aandacht voor klinische effectindicaties, effectindicatie op de kwali-teit van
leven en effect op verzuim ofwel werkhervatting.

Het is een haalbaarheidsstudie bestaande uit een procesevaluatie en een voor-
en nameting bij clienten die deelnemen aan de studie.

Psychosociale interventie zijnde cognitieve gedragstherapie bij arbeidsrelevante psychische problematiek.

Er worden geen risico's voorzien van de interventie.

De belasting voor de cliënt bestaat uit de tijd die zij dienen te investeren in
de voor- en nameting. Dit is in totaal maximaal drie uur. Begeleiding zouden
zij immers sowieso krijgen alleen is het het idee dat het behandelprotocol
beter is afgestemd op de achtergronden en klachten van de cliënt.