Karakterisatie van bimodale elektrocutane stimulatie

Om mechanismen achter de ontwikkeling van chronische pijn bloot te leggen, is
het nuttig om de verwerking van pijn- en tastinformatie onafhankelijk en in
samenhang te kunnen bestuderen. Daarom is er een bimodale elektrode ontwikkeld
die door middel van cutane stimulatie relatief selectief Aδ vezels (scherpe,
licht pijnlijke sensatie) en Aβ vezels (sensatie van aanraking of druk) in de
huid kan stimuleren. Behalve beperkte gegevens uit een pilot studie zijn de
eigenschappen van deze stimulatiemethode nog niet voldoende in kaart gebracht
om pijn mee te kunnen bestuderen.

De doelstelling is om meer over de corticale verwerking van de twee modi van de
elektrode te weten te komen. Dit zal gedaan worden door proefpersonen
verschillende stimuli aan te bieden met de bimodale elektrode waarbij
subjectieve rapportage en Evoked Potentials (EP*s) geregistreerd worden. Ook
zullen de sensatiedrempels voor de twee stimulusmodi bepaald worden. Ten slotte
zal de reproduceerbaarheid van de genoemde grootheden binnen proefpersonen
bestudeerd worden.

Two-way repeated measures design.

De proefpersonen zullen op twee afzonderlijke dagen twee uur lang bemeten
worden. Sommige stimuli zullen lokaal een licht pijnlijke sensatie teweeg
brengen. De puntvormige elektroden van de bimodale elektrode dringen enkele
tienden van millimeters door in de epidermis. Over het algemeen zullen deze
elektrodes niet door de hoornlaag van de huid heen gaan. In een enkel geval is
het mogelijk dat ze doordringen tot daar onder. Hierbij kan minimale
weefselschade optreden en daarom wordt de elektrode voor de voor elke sessie
gesteriliseerd door deze drie uur lang op 180 graden te verhitten. Bloedingen
zijn bij het gebruik van deze elektrode niet te verwachten omdat de epidermis
geen bloedvaten bevat.
Omdat de stimulusstroom zeer laag is (minder dan 10 mA) en stimulatie- en
contra elektrode aan dezelfde arm bevestigd worden, is het risico
verwaarloosbaar.
Tijdens de stimuli zullen aan de proefpersonen EEG metingen gedaan worden door
middel van een *cap* met 64 elektroden, vergelijkbaar met standaard klinisch
EEG. Ook zal de proefpersonen gevraagd worden om de stimuli met behulp van
computergestuurde Visual Analog Scales (VAS) te beoordelen op intensiteit en
kwaliteit.