Dysfunctional voiding, lange termijn follow-up van biofeedback training.

Dysfyunctional voiding is een afwijkend mictiegedrag dat kan leiden tot
incontinentie voor urine en recidiverende urineweginfecties. Het komt voor bij
ongeveer 9% van de schoolgaande kinderen, vooral bij meisjes.
Uit eerdere onderzoeken is gebleken dat cognitieve blaastraining effectief is
en een plaats heeft ingenomen in de behandeling van kinderen met urine
incontinentie overdag en recidiverende urineweginfecties gebaseerd op
dysfunctional voiding (DV).
In 1982 is er een cognitief blaastrainingsprogramma ontwikkeld als een gedrags-
therapeutische behandeling naast de bestaande standaardbehandeling voor
kinderen met urineweginfecties en incontinentie. (standaardbehandeling bestaat
uit adviezen en medicatie). Hierdoor is uiteindelijk een behandel protocol
ontstaan bestaande uit 3 stappen.
1. poliklinische behandeling waarbij de urineweginfecties behandeld worden met
antibiotica en profylactisch onder controle worden gehouden. Voor eventuele
obstipatie wordt langdurig een laxans gegeven. Patient krijgt van de specialist
instructies over toilethouding en plasfrequentie.
2. Bij onvoldoende resultaat wordt verwezen naar het incontinentieteam voor een
poliklinisch trainingprogramma, waarbij kinderen geïnstrueerd worden door een
incontinentietherapeute over toilethouding, reactie op aandrang en
plasfrequentie. Registratie en feedback van het plaspatroon vindt plaats met
behulp van een uroflowmeter. Daarnaast is er psychologische support.
Medicamenteuze behandeling voor de urineweginfecties, de overactieve blaas en
de obstipatie wordt gecontinueerd. Patienten worden een keer per 2 weken gebeld
voor support, evaluatie en instructie en na 2 maanden volgt een poliklinische
controle
3. De patiënten die geen goed resultaat boeken bij poliklinische training
kunnen in aanmerking komen voor een klinische training gedurende een 10 daagse
opname. Een incontinentietherapeute begeleidt het klinische trainingsproces van
het begin tot het einde. De resultaten 6 maanden na klinische blaastraining van
95 kinderen zijn gepubliceerd in European Urology in 1997.

In deze nieuwe studie willen we effect van de klinische cognitieve
blaastraining van de 95 patienten op lange termijn, 15-20 jaar na training,
beoordelen. Tevens willen we aantonen welke facetten van de training
voorspellende waarde hebben voor het uiteindelijke resultaat.

Vraagstellingen:

• In hoeverre is het resultaat van 6 maanden follow up vastgehouden?
• Wat zijn de risicofactoren voor terugval?

Ex patiënten getraind van 1987-1990 worden benaderd of zij mee willen doen met
een langere termijn studie naar het effect van de training. Alle patiënten
worden per brief benaderd met het verzoek of zij bereid zijn mee te doen aan
een telefonische enquete en eventueel een extra bezoek aan de polikliniek voor
een uroflowmetrie en echografie na mictie. Via vragenlijst wordt informatie
gevraagd over incontinentie, urge klachten, mictiefrequentie,
urineweginfecties, obstipatie en effect van training.

Gevraagd wordt om via een antwoord enveloppe het telefoonnummer door te geven
en de tijd dat zij gebeld willen worden. Patiënten waarvan het adres inmiddels
onbekend is zullen getraceerd worden via het gemeente archief.

Belasting blijft voor het merendeel beperkt tot het beantwoorden van een
telefonische enquete. een beperkt aantal ex-patienten zal eenmalig in het
ziekenhuis worden gezien voor uroflowmetrie en echografische residubepaling.