Adaptieve Thermogenese en Obesitas - De rol van het sympathisch zenuwstelsel

Obesitas is een toenemend probleem in de westerse samenleving. Dit onderzoek
beoogt de mechanismen achter de grote inter-individuele verschillen in
cold-induced adaptieve thermogenese te verklaren. Hierdoor wordt meer inzicht
verkregen in de ontwikkeling en behandeling van obesitas.

Het beantwoorden van de volgende vraagstelling: Is de verhoging van
energieverbruik en mitochondriele ontkoppeling kleiner bij obese dan bij magere
proefpersonen na blootstelling aan milde kou en wat is de rol van het
sympathisch zenuwstelsel?

De proefpersonen zullen twee maal 84 uur verblijven in de respiratiekamer van
de capaciteitsgroep Humane Biologie waarbij het 24 uurs energieverbruik gemeten
wordt onder gestandaardiseerde condities. De eerste 36 uur van het verblijf
zullen bij een omgevingstemperatuur van 22°C plaatsvinden, de laatste 48 uur
bij 16°C. Aan het eind van elk bezoek zullen drie buisjes veneus bloed
afgenomen worden en zal een spierbiopt genomen worden (bij obesen tevens een
vetbiopt). Bij een van de verblijven zullen de proefpersonen geen
farmacologische interventie ondergaan, bij het andere verblijf zullen ze de
beta-blocker propranolol toegediend krijgen. Er zullen minimaal 14 dagen zitten
tussen twee bezoeken. Tussentijds zal nog een maal een meting van de
lichaamssamenstelling zitten ter standaardisatie. Uit de spierbiopten zullen de
veranderingen in genexpressie, eiwitexpressie en mitochondriele respiratie
bepaald worden. Uit vetbiopten zal de hoeveelheid van het eiwit PRDM16 bepaald
worden.

zie onderzoeksopzet

Alle metingen die verricht worden zijn gemakkelijk te ondergaan en er zijn geen
extra risico*s aan verbonden. Bij de afname van de biopten kan plaatselijk een
blauwe plek ontstaan. De belasting voor de proefpersonen is met name de
tijdsduur, ze zullen twee maal 84 uur in de respiratiekamer verblijven.