Invloed van langdurig gebruik van fluoxetine op de cerebrale threshold en spieractivatiepatronen bij chronische CVA patienten.

Een beroerte (oftewel Cerebraal Vasculair Accident; CVA) is één van de
belangrijkste oorzaken van handicap in de westerse landen. Ook na een
intensieve revalidatieperiode heeft een groot deel van de patiënten in meer of
mindere mate te maken met motorische problemen, vooral in de armen. Een
mogelijke manier om de revalidatie van de motoriek te verbeteren is door middel
van toediening van medicatie.
Voorgaande studies hebben het effect van selective serotonine reuptake
inhibitors (SSRIs) bekeken. Echter geen eenduidig effect is gevonden; een
aantal studies vond wel een verbetering, terwijl andere studies geen verschil
vonden. Echter deze studies waren enkel gericht op motor functie. Omdat er
verschillende fundamentele variabelen in relatie staan met een veranderde motor
functie wordt er in dit onderzoek gekeken naar de werking van het medicijn op
deze fundamentele verschillen en dit wordt in relatie gebracht met de motor
functie. Op deze manier zal duidelijker worden waarom een SSRI (fluoxetine) een
verbetering van motor functie zou kunnen bewerkstelligen.
De hypothesen die hierbij opgesteld zijn zijn: (1) lange termijn toediening van
fluoxetine veroorzaakt een verandering in de exciteerbaarheid van de primaire
motor cortex van de hersenen; (2) Lange termijn toediening van fluoxetine
veroorzaakt een verhoging van spieractiviteit; (3) lange termijn toediening van
fluoxetine beinvloedt activatie van hersengebieden tijdens vrijwillige
beweging; (4) lange termijn toediening van fluoxetine verhoogt de communicatie
tussen gebieden in de hersenen; (5) lange termijn toediening van fluoxetine
verandert de motor functie.

Het doel van het onderzoek is het meten van de effecten van landurig toedienen
van fluoxetine op hersen- en spieractiviteit in combinatie met de effecten op
motor functie.
De volgende vraagstellingen zijn hieraan gekoppeld:

Primaire vraagstellingen van dit onderzoek zijn:
- beinvloedt het langdurig gebruik van fluoxetine de exciteerbaarheid van de
hersenen?;
- verhoogt het langdurig gebruik van fluoxetine het activiteiten patroon in de
spieren?

Secundaire vraagstellingen zijn:
- beinvloedt het langdurig gebruik van fluoxetine het activiteiten patroon in
de hersenen?;
- verbetert het langdurig gebruik van fluoxetine de communicatie tussen
verschillende gebieden in de hersenen?
- verbetert het langdurig gebruik van fluoxetine de motor functie?

Het onderzoek is een dubbelblind placebo gecontroleerde studie.

De helft van het aantal patienten (n=17) krijgt één tablet 20 mg fluoxetine per dag toegediend gedurende 12 weken. De andere helft krijgt elke dag 1 tablet placebo.

Therapeutische risico's die verbonden zijn aan het onderzoek zijn de
bijwerkingen van fluoxetine. Deze bijwerkingen bestaan voornamelijk uit
misselijkheid en rusteloosheid. Er zijn echter ook ernstigere bijwerkingen die
zelden voorkomen, zoals het serotoninesyndroom. Alle gerapporteerde
bijwerkingen zijn te vinden in het IB formulier.

Niet-terapeutische risico is het risico gepaard gaande met het meten van de
exciteerbaarheid van de hersenen. Dit wordt gedaan met behulp van transcraniele
magneet stimulatie (TMS). Single-pulse TMS bij CVA patienten zou een
epileptisch insult op kunnen wekken. Dit komt echter zelden voor.