alpha-1-microglobuline: diagnosticum van acute pyelonephritis bij kinderen

De diagnose acute pyelonephritis (APN) is vaak lastig te stellen bij kinderen.
Wat betreft therapie, follow up en prognose heeft de diagnose voor het kind
veel gevolgen. Momenteel wordt in de kliniek de diagnose voornamelijk gesteld
op klinisch vermoeden, urinesediment en eventueel aangevuld met een 99Tc
dimercaptosuccine zuur scan (DMSA-scan). Als best betrouwbaar onderzoek wordt
in de kliniek de DMSA-scan gebruikt.
Bij retrospectief onderzoek lijkt Alpha-1-microglubuline (A1M) een geschikt
diagnosticum te zijn voor het stellen van de diagnose APN. De A1M concentratie
wordt bepaald in de urine en wordt in relatieve maat uitgedrukt ten opzichte
van de concentratie creatinine in de urine. De hoeveelheid A1M blijkt, uit
eerdere onderzoeken, alleen te stijgen bij APN en niet bij lagere urine
weginfecties of bij infecties met een focus buiten de urinewegen. De bepaling
van de A1M/creatinine ratio is goedkoop, snel en lijkt betrouwbaar voor het
bevestigen of uitsluiten van APN

Om de hypothese te toetsen dat de A1M/creatinine ratio werkelijk een goed
diagnosticum is, wordt een prospectief observationeel cohort onderzoek gedaan
met als controle de DMSA-scan. We willen de sensitiviteit en specificiteit van
A1M bepalen.
Met de resultaten van dit onderzoek willen we in de toekomst, door het gebruik
van de A1M/creatinine ratio, snel en weinig invasief tot de diagnose APN komen
en adequaat en snel de therapie starten. En hiermee onnodig starten van
profylactische antibiotica en onnodig verrichten van invasief onderzoek als
mictie-cystogram voorkomen.

In dit onderzoek vergelijken we de diagnostische waarde van de A1M/creatinine
ratio van de patiënten met een positief urinesediment met die van de DMSA-scan.
De patiënten met een positief urinesediment beschouwen als patiënten met een
urineweginfectie; deze is of een lage urineweginfectie (LUWI) of APN. Bij de
patiënten met een positief urinesediment en hoge koorts voeren we een
DMSA-scan uit. Wanneer de beoordelaar de DMSA-scan passend vindt bij een APN,
beschouwen we de aandoening als APN. Uiteindelijk controleren we de resultaten
met een groep waarin patiënten met koorts geïncludeerd worden met een negatief
urinesediment, waarbij dus de focus buiten de urinewegen ligt en met patienten
zonder koorts en een positief urinesediment. Er wordt bij deze patiënten geen
DMSA-scan gedaan. Bij alle patiënten bepalen we ter follow up twee weken later
opnieuw de A1M/creatinine ratio.

verwaarloosbaar