Een nieuwe techniek voor pre-implantatie genetische embryo screening bij IVF, test fase

Het succes percentage bij in vitro fertilisatie behandelingen wordt bepaald
door een aantal variabelen. Een belangrijke variabele is de selectie van een
embryo van goede kwaliteit voor terugplaatsing in de baarmoeder. Het is echter
moeilijk om die kwaliteit te bepalen. De thans routinematig gebruikte criteria
zijn gebaseerd op morfologische aspecten. Een hoog percentage van humane
embryo*s bevat aneuploïde cellen wat de zwangerschapskans zou kunnen
beïnvloeden. PGS kan die aneuploïdie identificeren door het gebruik van
fluorescente in situ hybridisatie (FISH) op de kern van een enkele cel,
gebiopteerd uit een embryo. Op deze manier kan PGS gebruikt worden om embryo*s
te screenen en te selecteren op grond van hun chromosomale integriteit. De
veronderstelling is dat de selectie van het beste embryo voor terugplaatsing
resulteert in hogere zwangerschapspercentages en minder vroege miskramen. Een
aantal ramdomised controlled trials met biopsy PGS konden een hogere
zwangerschapskans echter niet aantonen. De waarde van PGS is dus nog niet
bewezen. De PGS procedure wordt veilig geacht aangezien gebiopteerde embryo*s
doorgroeien naar het blastocyst stadium. Echter, de groei tot latere
ontwikkelingsstadia is niet onafhankelijk van embryo selectie getest. Het is
mogelijk dat enkele stappen in het biopsie protocol kleine beschadigingen geven
die een verminderde ontwikkelings capaciteit geven zonder dat het de uitgroei
tot blastocysten verminderd. Zulke negatieve effecten zouden het positieve
effect van embryo selectie door PGS te niet doen kunnen doen en daarom is
onderzoek naar minder beschadigende procedures om een kern te analyseren van
belang.

Het doel van de studie is om een nieuwe en minder invasieve techniek voor PGS
te evalueren. De nieuwe PGS techniek analyseert de kern van een blastomeer die
verkregen is door extractie van de nucleus in plaats van door biopsie van de
hele blastomeer.

De studie bestaat uit een pilot studie om de methodologische aspecten van de
enucleatie procedure te onderzoeken die bij succes gevolgd zal worden door een
CCMO aanvraag voor een prospectief gerandomiseerde trial met IVF patiënten,
waarbij enucleatie-PGS gebruikt wordt bij een IVF behandeling. In de huidige
pilot aanvraag zal worden uitgezocht hoe de enucleatie procedure moet
plaatsvinden evenals een validatie van de FISH procedure en een bepaling of de
uitgroei tot blastocysten van embryo*s met een enucleatie normaal is. Deze
validatie zal plaatsvinden door een gerandomiseerde vergelijking van
enucleatie-PGS met biopsie PGS en controle rest-embryos.

Bij enucleatie wordt uit rest-embryo's met een scherpe micro-pipet een kern en het resterende cytoplasma uit één blastomeer gehaald en bij biopsie wordt een blastomeer uit het embryo gehaald volgens standaard biopsie technieken. Op de geisoleerde kernen wordt een FISH met 10 chromosomale probes gedaan en met het overblijvende embryo wordt een vergelijkende ontwikkelings uitgroeitest gedaan.

Biopsie-PGS geeft geen verhoging van het aantal afwijkende geboortes. De
biopsie van een blastomeer leidt niet tot een verminderde in-vitro ontwikkeling
maar zou kunnen leiden tot verlaagde ontwikkelingskansen van het embryo. Wij
denken dat enucleatie een veiliger en minder beschadigende methode is dan de
standaard blastomeer biopsie. Aangezien in deze studie alleen rest-embryo's
worden gebruikt is er geen belasting en risico voor de donerende patienten.