Drie Dimensionale Ultrageluid Reconstructie van de Mediale Gastrocnemius bij Kinderen met Cerebrale Parese

Cerebrale Parese (CP) is de meest voorkomende oorzaak van motorische
afwijkingen bij kinderen. 80 procent van de geregistreerde gevallen van CP zijn
overheersend spastisch. Bij de revalidatie van kinderen met CP zijn de meeste
therapeutische interventies voornamelijk gericht op het verlengen van de
spastische spieren. Voor effectieve therapie is een fundamentele kennis van de
onderliggende oorzaken van afgenomen spierkracht en spierlengtebereik van
actieve krachtsinspanning nodig. Tevens is inzicht nodig in hoe de interventies
de spierkracht en spierlengte veranderen.
Het doel van dit onderzoek is om een niet-invasieve methode te verder te
ontwikkelen en te optimaliseren welke morfologische parameters van spieren in
vivo kan meten. Recente ontwikkelingen hebben het mogelijk gemaakt om een
normale 2D ultrageluid (UG) analyse van een vlak uit te breiden naar een 3D
reconstructie van een volume. Gebaseerd op deze benadering zal een 3D UG
reconstructie techniek gebruikt worden om spierparameters zoals
spierbuiklengte, vezellengte en pennatiehoek te meten. Om deze morfologische
spierparameters te relateren aan mechanische spierparameters, zoals passieve
spierkracht en netto gewrichtsmoment, zal een dynamometer worden gebruikt.

Het optimaliseren van de 3D UG reconstructie en de dynamometer als klinisch
gereedschap om morfologische en mechanische spiereigenschappen te meten. En om
de m. gastrocnemius medialis van gezonde kinderen te vergelijken met die van
kinderen spastische diplegische cerebrale parese (SDCP) met behulp van de 3D UG
en de dynamometer.

- Deel A: een pilot studie om de reproduceerbaarheid van de 3D UG en de
dynamometer te meten bij gezonde kinderen.
- Deel B: het meten van de reproduceerbaarheid van de 3D UG en de
dynamometer bij kinderen met SDCP en een beschrijvende studie
om
gezonde kinderen te vergelijken met kinderen met SDCP met behulp
van
de 3D ultrageluid en de dynamometer.

De reconstructie van de m. gastrocnemius medialis zal naar verwachting meer
inzicht geven in de morfologie van spastische spieren. En in de (nabije)
toekomst kan deze methode zorgen voor een verbetering van diagnose en
behandeling van spastische spieren. De bijkomende risico*s van het onderzoek
voor de proefpersonen zijn verwaarloosbaar en de belasting is minimaal. De
metingen zijn niet-invasief. Proefpersonen moeten op hun buik op een
onderzoekstafel liggen, terwijl ze de UG-scans en de passieve
dynamometermetingen ondergaan. Dit terwijl ze naar een video kunnen kijken.
Voor dit onderzoek is het noodzakelijk dat de kinderen niet bewegen tijdens de
metingen. Dit vergt wat geduld van de proefpersonen. Wij denken dat de
voordelen van dit onderzoek duidelijk opwegen tegen de risico*s en de belasting
voor de proefpersonen.