Hersengebieden betrokken bij de interpretatie van anaforen

Recente linguïstische en neurolinguïstische modellen veronderstellen dat het
menselijk taalsyteem een modulaire architectuur heeft (e.g. Reuland, 2001;
Friederici & Kotz, 2003). De noodzakelijke syntactische (i.e., grammaticale
relatie tussen zinsdelen) en semantische (i.e., betekenis relatie tussen
zinsdelen) berekeningen worden volgens deze modellen gemaakt op verschillende
functionele nivo*s, maar ook in verschillende corticale netwerken. In deze
studie richten we ons in het bijzonder op de interpretatie van de Nederlandse
anafoor 'zich'. Dit woordje kan gebruikt worden in verschillende
zinsstructuren. Volgens Reuland wordt 'zich' bijvoorbeeld op een syntactisch
nivo opgelost in een zin als 'John verbaasde zich'. Dit in tegenstelling tot
'zich' in een zin als 'John legt het boek naast zich'. In het laatste geval is
'zich' eigenlijk een soort persoonlijk voornaamwoord zoals 'hem' en deze kunnen
alleen op een semantisch nivo geïnterpreteerd worden. In deze fMRI studie
gebruiken we het woordje 'zich' om te kijken of er ook daadwerkelijk
verschillende corticale netwerken verantwoordelijk zijn voor syntactische en
semantische berekeningen.

In deze fMRI studie gebruiken we het woordje 'zich' om te kijken of er ook
daadwerkelijk verschillende corticale netwerken verantwoordelijk zijn voor
syntactische en semantische berekeningen. Dit ter evaluatie van puur
linguistische (Reuland, 2001) en neurolinguistische (Friederici & Kotz, 2003)
modellen van het taalsysteem.

Proefpersonen lezen zinnen met de verschillende vormen van 'zich', terwijl de
hersenactiviteit wordt gemeten met behulp van fMRI. De zinnen worden visueel en
woord-voor-woord aangeboden.

De standaard risico's van fMRI onderzoek zijn minimaal. De taak (i.e., lezen
van zinnen) is niet overdreven belastend.