Effecten crisiskaart met of zonder inschakelen van een crisiskaartconsulent op het aantal crisiscontacten en (gedwongen) opnames

Het onderzoek is van belang, ten eerste omdat crisissen en (gedwongen) opnames
een grote impact hebben. Ten tweede omdat de aantallen crisissen en (gedwongen)
opnames de laatste jaren toenemen. Ten derde omdat er een gebrek bestaat aan
werkzame interventies om crisissen en (gedwongen) opnames te voorkomen.
Tenslotte is het onderzoek van belang omdat er twijfels zijn over de
effectiviteit van de crisishulpverlening.

De effectiviteit van de crisishulpverlening kan mogelijk worden verbeterd door
het inschakelen van een onafhankelijke consulent bij het opstellen van een
zogenaamde crisiskaart. De crisiskaart is een combinatie van een crisisplan en
samenvatting ervan op een soort bankpasje. De crisiskaart is bedoeld om
signalen van dreigende crisissen tijdig te herkennen, en vervolgens te kunnen
handelen volgens de afspraken die in het crisisplan zijn vastgelegd.

Uit eerder onderzoek zijn er aanwijzingen dat met de crisiskaart crisissen en
(gedwongen) opnames kunnen worden voorkomen. Het is de vraag op welke manier
een crisiskaart het beste kan worden opgesteld.

In het voorliggende onderzoek worden twee mogelijkheden onderzocht: (1) de
crisiskaart opgesteld samen met een onafhankelijke crisiskaartconsulent en (2)
de crisiskaart opgesteld samen met de behandelaar, zonder een consulent.

De achtergrond van het vergelijken van deze twee interventies is dat het
mogelijk effectiever is om de crisiskaart op te stellen samen met een
onafhankelijke consulent dan met de behandelaar. Met behulp van een
onafhankelijke partij is de patiënt mogelijk vrijer om te bespreken wat hij/zij
wel of niet wil tijdens een crisis. Een nadeel is dat het tijd kost en een
extra schakel betekent in de behandeling. Dit kan drempelverhogend werken voor
het opstellen van een crisiskaart. In het voorliggende onderzoek willen we
daarom onderzoeken of het inschakelen van een crisiskaartconsulent de
vraaggerichtheid en het aantal crisissen en (gedwongen opnames) positief
beïnvloedt.

Een gerandomiseerde studie met twee experimentele groepen en een controle
groep.

Het opstellen van de crisiskaart met of zonder een onafhankelijke consulent. Groep 1: crisiskaart opgesteld door de patient samen met een crisiskaartconsulent; groep2: crisiskaart opgesteld door de patient samen met de bahandelaar, zonder consulant en groep 3: controlegroep zonder crisiskaart.

Op vier momenten worden bij patienten door de onderzoeker vragenlijsten en
interviews afgenomen. Ieder contact zal ongeveer een uur in beslag nemen. Het
eerste onderzoekscontact zal voor de randomisatie plaatsvinden, gevolgd door 4,
9 en 18 maanden daarna (zie onderzoeksprotocol pagina 22, 23 voor overzicht
vragenlijsten).

Mogelijk emotionele belasting bij het opstellen van de crisiskaart krijgt
aandacht binnen het hulpverleningsproces, want de interventie wordt binnen het
behandelkader uitgevoerd.