Tijdsbeloop van hersenperfusie en vasospasme bij patiënten met en zonder secundaire ischemie na SAB: het vaststellen van drempelwaarden.

Een derde van de patiënten met een subarachnoidale bloeding (SAB) ontwikkelt
secundaire cerebrale ischemie (delayed cerebral ischemia, DCI). DCI verhoogt de
kans op morbiditeit of overlijden met een factor drie. Ondanks vele jaren van
onderzoek is de pathogenese van DCI nog onduidelijk. Op dit moment is de meest
gangbare verklaring voor het optreden van DCI het ontstaan van vasospasmen.
Vasospasme leidt echter maar in 60 % van de gevallen tot DCI. Dit suggereert
dat er andere factoren een rol spelen. Met technieken als CT-perfusie kan de
mate van doorbloeding van hersenweefsel worden afgebeeld en gemeten. De hiermee
verkregen parameters en het beloop ervan in de tijd zouden nieuwe inzichten
kunnen geven in het ontstaan van DCI. Op basis van deze nieuwe inzichten kan de
diagnose en behandeling van DCI verbeterd worden.

1) Het ophelderen van de pathogenese van DCI door met CT cerebrale perfusie en
vasospasme in de tijd te vervolgen bij patiënten met aneurysmale SAB, en
2) een diagnosticum te ontwikkelen voor DCI op basis van CT-perfusie (CTP)
parameters en mate van vasospasme.

Het betreft een prospectieve cohort studie waarin 250 SAB patiënten met en
zonder DCI met elkaar vergeleken zullen worden. Om de pathogenese te bestuderen
zal het tijdsbeloop van cerebrale perfusie en vasospasme in 150 patiënten
worden bestudeerd. In dezelfde groep zullen drempelwaarden voor de diagnose DCI
worden vastgesteld voor cerebrale perfusie en vasospasme. Deze drempelwaarden
zullen vervolgens worden gevalideerd in de volgende 100 patiënten.

Geïncludeerde patiënten zullen maximaal drie extra CT scans met contrast (CTP)
ondergaan. De kans op kanker door de additionele straling van deze onderzoeken
is 0,5 X 10-3 keer hoger dan normaal. Door adequate exclusiecriteria bestaat er
geen risico op contrast geïnduceerde nefropathie in deze studie. Niet ionische
contrast middelen veroorzaken bij 0,04% van de patiënten hevige allergische
reacties. Patiënten met een verhoogd risico op allergische reacties worden
geëxcludeerd.
Het ophelderen van de pathogenese van DCI en het ontwikkelen van diagnostische
criteria voor DCI zullen bijdragen aan betere diagnostiek en behandeling van
DCI patiënten in de toekomst.