fMRI van het centraal auditieve systeem bij patiënten met tinnitus en gezonde controles

Tinnitus is de medische term voor oorsuizen. Iemand met tinnitus neemt
geluiden waar in het oor of in het hoofd (fluiten, suizen, brommen, zoemen of
meerdere geluiden door elkaar) zonder dat daarvoor een geluidsbron in de
omgeving kan worden aangegeven. Tinnitusklachten kunnen grote invloed hebben op
de kwaliteit van leven. Zeven tot negentien procent van de bevolking heeft last
van oorsuizen en in vele gevallen gaat het gepaard met gehoorverlies.
Er is echter nog maar weinig bekend over deze aandoening. De geringe kennis
over de oorzaak en instandhouding van tinnitus zorgt voor beperkte
therapiemogelijkheden. De huidige theorie stelt dat er een reorganisatie
plaatsvindt in de hersenen volgend op een verandering (beschadiging) in het
binnenste gehoororgaan (het slakkenhuis). Tinnitus zou in stand gehouden worden
door de hersenen. Geluid uit de omgeving komt binnen in het slakkenhuis, wordt
doorgegeven aan de gehoorzenuw en gaat via de hersenstam naar de auditieve
gebieden in de hersenen. Het verwerken van een geluid in de hersenstam en
hersenen zorgt voor een verhoogde neurale activiteit in deze gebieden. De
huidige theorie is dat, ondanks er bij tinnitus geen omgevingsgeluid is om een
prikkel door te geven aan de hersenen, de hersenen toch een verhoogde neurale
activiteit laten zien. Deze verhoogde neurale activiteit wordt door de patiënt
waargenomen als een geluidssensatie (tinnitus).

Met dit onderzoek willen we nagaan of er bij tinnituspatiënten inderdaad een
verhoogde spontane activiteit is in de hersenen. We onderzoeken dit door de
hersenen van zowel tinnituspatiënten als gezonde controle proefpersonen te
scannen wanneer ze luisteren naar geluiden of stilte. Omdat tinnitus vaak
gepaard gaat met gehoorverlies, moeten we er zeker van zijn dat we tinnitus
onderzoeken en niet het gehoorverlies. Daarom zullen we twee controlegroepen
onderzoeken: één met vergelijkbaar gehoorverlies en zonder tinnitus; en één
groep zonder gehoorverlies en zonder tinnitus. Door de scans van de patiënten
te vergelijken met die van de controleproefpersonen hopen we meer inzicht te
krijgen in het fenomeen tinnitus en meer aanknopingspunten te vinden voor
behandelingsmogelijkheden.

Observationeel onderzoek met 1 patiëntengroep en 2 groepen.

-