Optimaliseren van de CMAP scan registratie en het bepalen van de reproduceerbaarheid.

De meeste neurmusculaire aandoeningen hebben met elkaar gemeen dat zij motor
units (MUs) aantasten. Motor units zijn de functionele eenheden van het
perifere motorisch zenuwstelsel. Ze bestaan uit een individueel motorisch
neuron met de bijbehorende spiervezels die geïnnerveerd worden door dit
motorisch neuron.
Bij MU pathologie kan er een onderscheid worden gemaakt tussen neurologische
aandoeningen die met name het cellichaam in het ruggemerg en/of de zenuwvezels
(axonen) aantasten, en neurologische aandoeningen die met name invloed hebben
opp de spiervezels. Bij neurologische aandoeningen die zenuwcellen aantasten
leidt verlies van functionerende motorneuronen tot een reductie in het aantal
MUs. Dit verlies kan enige tijd gemaskeerd worden door sprouting van nog
intacte zenuwvezels.
Bij spierziekten wordt het aantal spiervezels dat een axon innerveert
gereduceerd, waardoor de MUs kleiner worden en er een reductie van de
spierkracht ontstaat.

De CMAP scan
De CMAP scan is een non-invasieve neurofysiologische methode die de electrische
activiteit van een spier registreert als reactie op repetitieve transcutate
elektrische stimulatie van de bijbehorende zenuw. Het is gebaseerd op het feit
dat MUs verschillende drempels (de stimulus intensiteit die nodig is om een MU
te activeren) hebben. Wanneer de stimulus intensiteit geleidelijk wordt
verhoogd van nul tot supramaximaal, zullen alle MUs in de spier opeenvolgend
worden geactiveerd. Wanneer de spierrespons uitgezet wordt tegen de stimulus
intensiteit, onstaat er een curve waardoor er een visuele beoordeling van de
gehele spier verkregen kan worden.
Patronen of eigenschappen van de CMAP scan (steps, maximum, decrementie,
benodigde stimulus intensiteit) geven klinisch relevante informatie over het MU
aantal, de grootte en stabilitet van de MUs, de neuromusculaire transmissie en
over de axonale exciteerbaarheid. De scan kan in 5 minuten non-invasief worden
gemeten en is vrij eenvoudig te interpreteren. Omdat een scan is opgebouwd uit
de bijdrage van alle functionerende MUs, kan er uit afgelezen worden of er
grote MUs aanwezig zijn en hoeveel dit er zijn. Er is geen sample bias.
De CMAP scan kan een belangrijke aanvullende waarde hebben op het standaard
neurofysiologisch onderzoek. Het draagt bij aan de interpretatie van
onderzoeksresultaten en kan helpen bij het bepalen of uitgebreider
neurofysiologisch onderzoek meerwaarde heeft.

Het onderzoek heeft als doel de instellingen te bepalen voor stimulus aantal,
duur en frequentie die minimaal discomfort veroorzaken bij de proefpersonen en
daarnaast het bepalen van de reproduceerbaarheid en het effect van de richting
van de stimulusintensiteit waarmee de scan gemeten wordt (omhoog of omlaag).

In deze observationele multicenter studie zullen in totaal (in 3 centra) 36
proefpersonen worden gemeten. Elk centrum onderzoekt 4 proefpersonen in 3
verschillende leeftijdscategoriën (20-39, 40-59, 60-80 ), dus 12 proefpersonen
per centrum. De afdeling Klinische Neurofysiologie in het Erasmus MC Rotterdam
zal de 2 parameters stimulus duur en stimulus frequentie onderzoeken. Op de
eerste dag zal er gemeten worden met verschillende stimulusfreqeunties. Op dag
twee zullen er metingen worden gedaan waarbij de stimulus duur wordt veranderd.
De Mayo Clinic Rochester en de Royal Brisbane and Women's Hospital zullen
respectievelijk de invloed van de richting van de scan en het aantal stimuli
onderzoeken.

Het onderzoek is non-invasief. Er zijn geen risico's, maar ook geen directe
voordelen voor individuele proefpersonen.