Gefaalde adaptatie in motorisch programma na een VKB ruptuur ?

De meeste patiënten die een letsel hebben van de voorste kruisband (VKB) en
willen blijven sporten, kiezen ervoor om deze chirurgisch te laten
reconstrueren. Echter, het succesvol reconstrueren van de voorste kruisband
betekent niet per saldo dat de normale functie weer hersteld is. Als voorbeeld
moge dienen dat 1 jaar post-operatief slechts 31% van de patiënten een normaal
looppatroon hadden. Tevens zijn dergelijke functionele afwijkingen ook te
constateren bij intensievere taken zoals springen. De oorzaken van deze in de
literatuur gepresenteerde resultaten zijn tot heden niet duidelijk. Het lijkt
er op dat patiënten die een ruptuur van de voorste kruisband hebben, een
adaptief motor programma hebben gekozen. Een ruptuur van de voorste kruisband
kan tot proprioceptieve afwijkingen leiden. Dit is onder andere gebleken uit
onderzoek waarbij de reactietijd van de hamstrings vertraagd is na een
anterieure translatie van de tibia. Er is bewijs dat een ruptuur van de voorste
kruisband leid tot:
1. aanpassingen in de reactiepatronen van het Centrale Zenuwstelsel zoals een
toename van refleflextijd
2. veranderingen van de corticale representatie
3. reorganisatie van de spinale input
Deze veranderingen waren aanwezig, maar persisteerden ook na een reconstructie
van de VKB. Dit impliceert dat corticale veranderingen in de motorische
controle hebben plaatsgevonden na en ruptuur van de VKB. De hypothese luidt dat
patiënten na een ruptuur van de VKB vast blijven houden aan een conservatief
motorisch programma dat passend is bij de vroege postoperatieve periode maar
wat enigszins overbodig lijkt in de periode van 6 maanden of langer
postoperatief. De reflextijden zijn de primaire onderzoeksvariabelen gezien het
feit dat deze mogelijk informatie kunnen vershaffen over corticale
veranderingen na een ruptuur van de VKB.

Het doel van het onderzoek is inzicht te verkrijgen in de veranderingen van de
motorische programma*s na een ruptuur van de VKB en daaropvolgende
reconstructie van de VKB
De volgende hypothesen worden getoetst:
1. Reflex latentietijden van de aangedane zijde is toegenomen ten opzichte van
de niet aangedane zijde bij patiënten
2. Reflex latentietijden van de aangedane zijde is toegenomen ten opzichte van
een gezonde controlegroep
3. Reflex latentietijden in links-rechts vergelijking van de patiënten is
toegenomene tijdens dubbeltaak in vergelijking tot gezonde controlegroep

Het gaat hier om een longitudinale observationele studie. De patienten worden
pre-operatief getest en vervolgens 6 maanden en 1 jaar post-operatief.

Het risico waaraan de proefpersonen worden blootgesteld wordt als gering
ingeschat.
De belasting voor de proefpersonen bestaat uit het handhaven van de balans met
voldoende rust tussen de meetseries door. De controlegroep bestaat uit goed
geoefende sporters en deze populatie is gewend aan deze vorm van belasting. Het
risico waaraan zij worden blootgesteld is verwaarloosbaar . Voor de
patiëntengroep zal er een zeer klein risico bestaan dat zij door de knie
zakken. Voor de patiëntengroep geldt dat zij gewend zijn aan vergelijkbare
vormen van belasting daar zij regelmatig vergelijkbare oefeningen doen op een
oefentol tijdens de knierevalidatie. OM het risico te beperken zullen de
proefpersonen een veiligheidsharnas dragen.