Het effect van bevacizumab op taxaan gemedieerde afgifte van goeifactoren en beenmerg afkomstige endotheleel progenitor cellen.

recent gepubliceerde onderzoeken hebben laten zien dat meerdere
chemotherapeutica een acute afgifte van beenmerg progenitor endotheelcellen
kunnen veroorzaken. Deze afgifte treedt enkele uren na de toediening van de
chemotherapeutica op. De klinische relevantie van deze afgifte is nog niet
opgehelderd. In preklinische modellen veroorzaakt een een verstoring van de
tumor met een vascular disrupting agent een gelijksoortige afgifte van
beenmergcellen, hetgeen lijkt samen te gaan met snelle hergroei van de tumor.
In G-CSF receptor knock-out muizen treedt deze afgifte van endotheel progenitor
cellen niet op, mogelijk aangevend dat G-CSF een van de primaire stimuli is
voor het ontstaan van de afgifte.
Daarnaast is onlangs geconstateerd dat plaatjes bevacizumab opnemen, en dat dit
opgeslagen VEGF in de plaatjes neutraliseert. In hoeverre en op welke manier
angiogenese remmers de plaatjesfunctie beinvloeden is nog niet helemaal
duidelijk en zo ook niet of dit met de respons of bijwerkingen gezien bij de
behandeling met angiogenese remmers, correleert.

Het bepalen van het effect van taxanen bevattende chemotherapie op de afgifte
van beenmerg afkomstige endotheliale progenitorcellen
Het bestuderen van het effect van bevacizumab op de taxanen gemedieerde afgifte
van deze beenmergcellen


Het bepalen van het effect van soort chemotherapie enbehandelingsschema op de
afgifte van beenmerg afkomstige endotheliale progenitorcellen
Het bepalen van het effect van bevacizumab monotherapie en in combinatie met
chemotherapie op plaatjes functie en angiogene groeifactoren.

Dit is een translationele studie waarin het primaire eindpunt gelegen is in de
biomarker dynamica meer dan in de effectiviteit of de veiligheid van de
middelen die toegediend gaan worden.
De studie is ontworpen als een tweestaps model waarin in deel A in twee
cohorten van 12 patienten bestuderen of er inderdaad een afgifte van beenmerg
afkomstige endotheel progenitor cellen optreedt en of deze afgifte te remmen is
door bevacizuamb aan de behandeling toe te voegen. Na deze twee cohorten zal in
deel B twee andere doseringschema's toegediend worden om te toetsen of het
behandelingsschema ook invloed op deze afgifte heeft.

Patienten worden willekeurig ingedeeld in cohorten, waarin ze wel of niet zullen starten met een predose bestaande uit bevacizumab. Andere interventies bestaan uit de venapuncties voor bloedsampling.

De mate van belasting voor de patienten hangt grotendeels af van de extra tijd
en de extra keren dat zij in het ziekenhuis zullen moeten blijven/ komen voor
bloedafnames. Ook het inbrengen van een extra infuus kan als een belasting
worden beschouwd. De extra toediening van bevacizumab kan extra bijwerkingen
veroorzaken, alhoewel dat minder verwacht wordt bij eenmalige toedieningen.