Veranderingen in de pulsatiliteit van de arteria cerebri media bij ernstig traumatisch hersenletsel met intracraniele drukmetingen: relatie tot autoregulatie.

Wanneer patiënten een hersenkneuzing (contusio cerebri) hebben opgelopen kunnen
als gevolg van het ongeval beschadigingen optreden. Dit kan zich uiten door het
optreden van hersenzwelling, maar ook door optreden van bloedingen in de
hersenen. Om een optimale cerebrale bloeddoorstroming te garanderen zijn de
bloedvaten in de hersenen in staat bloeddrukschommelingen binnen bepaalde
grenzen op te vangen, de zogenaamde autoregulatie. Bij een aantal patiënten is
de autoregulatie gestoord met voortgeleiding van de drukgolf vanuit het hart
tot in de haarvaten van de hersenen met het risico op oedeem, bloedingen, en
zelfs inklemming met overlijden ten gevolge. Dit fenomeen, dat vooral in de
eerste dagen na het ongeval kan optreden, noemt men een gestoorde
autoregulatie.
In onze kliniek is het gebruikelijk om bij patiënten gedurende de eerste 3-5
dagen na een ongeval de intracraniele druk te meten. Hierbij wordt een meter in
de hersenen ingebracht die de druk in de hersenen weergeeft. Drukverhoging
wordt behandeld volgens een vastgesteld protocol. De verhouding van de
intracraniële druk en de gemeten bloeddruk (ABP) geeft de cerebrale
perfusiedruk weer. Via drukmeting is er slechts gedeeltelijk inzicht in de
drukveranderingen in de hersenen, het is niet mogelijk de autoregulatie te
meten.

Met transcranieel doppler (TCD) onderzoek kan de bloeddoorstromingssnelheid van
de hersenen gemeten worden. Een nieuwe ontwikkeling is om het TCD signaal te
combineren met een continue meting van de bloeddruk. Hieruit wordt een nieuwe
parameter berekend, de PaR-waarde, die beter inzicht geeft in de toestand van
de bloedvaten van de hersenen. Deze PaR-waarde kan per hartslag grafisch worden
weergegeven als functie van de gemiddelde bloeddruk en de CO2-concentratie in
de uitagemingslucht. Het onderzoek behelst dus een uitbreiding van routine
bewaking van contusio- patienten met verschillende niet-invasieve metingen, te
weten van de bloeddruk, de hartfrequentie en het CO2-gehalte in de
uitademinglucht.

Deze studie betreft enerzijds een haalbaarheidsonderzoek (kunnen de benodigde
metingen bij deze groep ernstig aangedane patienten worden verzameld?);
anderzijds een eerste observationeel onderzoek (kunnen veranderingen in de PaR
waarde inderdaad worden gecorreleerd aan veranderingen in de klinische toestand
van de patient?).

Het verkrijgen van een beter inzicht in de veranderingen van de hemodynamiek in
de eerste dagen na een contusio cerebri. Uiteindelijk zou dit kunnen leiden tot
het verbeteren van het behandelprotocol.

Patiënten die deelnemen aan het onderzoek worden dagelijks met TCD onderzocht
gedurende de eerst 5 dagen na opname waarbij tegelijkertijd op niet-invasieve
wijze de bloeddruk, de polsfrequentie en het koolzuur gehalte in de
uitademinglucht geregistreerd. Met deze extra gegevens kan de zogenaamde
PaR-waarde worden berekend die naar verwachting -beter dan het TCD-signaal
alleen- inzicht geeft over de veranderingen die optreden in de
hersendoorbloeding.

Aangezien meerdere biologische signalen op niet-invasieve wijze worden
verzameld is niet duidelijk sprake van een toegenomen belasting of risico voor
de patiënt.